Zuklopentyksol (zuklopentiksol)

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) (Z)-2-{4-[3-(2-chloro-9H-tioksanten-9-ylideno)propylo]piperazyn-1-ylo}etanol
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C22H25ClN2OS
Masa molowa	400,96 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	53772-83-1
PubChem	5311507
DrugBank	DB01624
SMILES C1CN(CCN1CC/C=C\2/C3=CC=CC=C3SC4=C2C=C(C=C4)Cl)CCO
InChI InChI=1S/C22H25ClN2OS/c23-17-7-8-22-20(16-17)18(19-4-1-2-6-21(19)27-22)5-3-9-24-10-12-25(13-11-24)14-15-26/h1-2,4-8,16,26H,3,9-15H2/b18-5- InChIKey WFPIAZLQTJBIFN-DVZOWYKESA-N
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne.
Klasyfikacja medyczna
ATC	N05AF05
Farmakokinetyka Biodostępność 49% Okres półtrwania 20 godzin (doustnie) 19 dni (iniekcje) Metabolizm wątrobowy Wydalanie z kałem
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie, iniekcje domięśniowe
Multimedia w Wikimedia Commons

Zuklopentyksol, zuklopentiksol – organiczny związek chemiczny, pochodna tioksantenu.

Jest neuroleptykiem o silnym działaniu uspokajającym i przeciwwytwórczym, umiarkowanie przeciwautystycznym oraz słabym przeciwdepresyjnym. Znalazł zastosowanie w leczeniu ostrych i przewlekłych objawów schizofrenii i innych chorób psychotycznych. Wprowadzony do lecznictwa w 1986 roku przez duńską firmę H. Lundbeck, stopniowo wyparł klopentyksol.

• Clopixol – tabl. powl. 0,01 g i 0,025 g (w postaci dichlorowodorku zuklopentyksolu)
• Clopixol Acuphase – roztw. do wstrz. 0,05 g/1 ml (w postaci octanu zuklopentyksolu)
• Clopixol Depot – roztw. do wstrz. 0,2 g/1 ml (w postaci dekanonianu zuklopentyksolu)
• Cisordinol – tabl. 0,01 g (w postaci dichlorowodorku zuklopentyksolu) – tylko w imporcie docelowym

• Alicja Chwalibogowska-Podlewska, Jan Podlewski: Leki współczesnej terapii. Warszawa: Medical Tribune Polska, 2009. ISBN 978-83-601355-1-8. Brak numerów stron w książce
• Praca zbiorowa. „Pharmindex 2009. Kompendium leków”, 2008. CMP. ISSN 1426-4269. brak numeru strony
• Charakterystyka produktu leczniczego.
• Stephen M. Stahl: Podstawy psychofarmakologii. Leki przyciwpsychotyczne i normotymiczne. Gdańsk: Via Medica, 2007. ISBN 978-83-60945-42-1. Brak numerów stron w książce