Zenon Nosowicz
 podpułkownik łączności
| |
| Data urodzenia |
5 lutego 1882 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 maja 1943 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
1 Pułk Łączności |
| Stanowiska |
dowódca pułku łączności |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Zenon Wilhelm Nosowicz (ur. 5 lutego 1882, zm. 2 maja 1943) – podpułkownik łączności Wojska Polskiego.
Życiorys
W 1920 roku był komendantem Szkoły Podchorążych Wojsk Łączności w Zegrzu[1]. 30 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w Korpusie Wojsk Łączności, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Pełnił wówczas służbę w Szefostwie Służby Łączności Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego[2]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 1 batalionie zapasowym telegraficznym[3].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 9. lokatą w korpusie oficerów łączności, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 1 pułk łączności[4]. Do 1 lipca 1923 roku był „odkomenderowany” na kurs doszkolenia oficerów korpusu łączności. 8 czerwca 1923 roku został przeniesiony z 1 do 3 pułku łączności w Grudziądzu na stanowisko dowódcy pułku z pozostawieniem na kursie[5][6]. Od czerwca 1924 roku był dowódcą 2 pułku łączności w Jarosławiu[7][8][9]. W kwietniu 1929 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy 3 Grupy Łączności w Przemyślu[10]. Z dniem 1 lutego 1930 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i skierowany na dwumiesięczny urlop, a z dniem 31 marca 1930 roku został przeniesiony w stan spoczynku[11]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Jarosław. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr X. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X”[12].
Do 1939 był prezesem Koła Towarzystwa Rozwoju Ziem Wschodnich w Jarosławiu[13].
Po wybuchu II wojny światowej przedostał się na Węgry, gdzie został internowany. Od 1940 przebywał w obozie w Egerze. Zmarł 2 maja 1943 w Győr po komplikacjach związanych z chorobą miażdżycową i tam został pochowany[14].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ Wiśniewski 1994 ↓, s. 121.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 11 sierpnia 1920 roku, s. 692 tu jako Zenon Wilhelm Nosowicz.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 359, 790 tu podano, że urodził się 21 stycznia 1882 roku.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 255 tu podano, że urodził się 30 stycznia 1882 roku.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 8 czerwca 1923 roku, s. 384.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 963, 967.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 57 z 21 czerwca 1924 roku, s. 335.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 877, 884.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 613, 620.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 117.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930 roku, s. 3, 16.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 353, 1045.
- ↑ Rocznik Ziem Wschodnich 1939, s. 213.
- ↑ Tadeusz Lachowicki-Czechowicz Dziennik egerski: zapiski komendanta obozu oficerów polskich na Węgrzech 1939-1944, wyd. Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 2003, s. 234
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Zbigniew Wiśniewski: Wojska łączności w latach 1914-1920. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1994. ISBN 83-87103-44-6.