Zendrówka – cegła ceramiczna zbyt mocno wypalona, częściowo zeszklona.

Jej powierzchnie są błyszczące i ciemniejsze niż cegły zwykłej – poprawnie wypalonej – zwanej wiśniówką^[1]. Stosowana do budowy fundamentów i mocno obciążonych części budowli^[1]. W okresie gotyku stosowana często w celach dekoracyjnych do tworzenia geometrycznych wzorów urozmaicających powierzchnie ceglanych ścian.

Nazwa pochodzi albo od niemieckiego określenia spieczenia (aż do zeszklenia) gliny w wysokich temperaturach – sintern albo od francuskiego słowa określającego popiół – cendre^{[potrzebny przypis]}.

• Witold Szolginia: Architektura i budownictwo. 1982. ISBN 83-204-0291-3.