Twierdzenia Pappusa-Guldina, reguły Guldina^[1] – dwa twierdzenia stereometrii, ułatwiające obliczanie pola powierzchni obrotowej oraz objętości bryły obrotowej w oparciu o położenie środka masy obracanej krzywej lub figury.

Twierdzenia nazwane zostały od nazwisk Pappusa z Aleksandrii i Paula Guldina.

Pole powierzchni, powstałej przez obrót jednorodnej i płaskiej linii dookoła osi leżącej w płaszczyźnie tej linii i nie przecinającej jej, jest równe długości linii pomnożonej przez długość okręgu opisanego przy obrocie przez jej środek masy (punkt ).

Np. dla torusa o promieniu i promieniu okręgu długość linii długość okręgu dla środka masy stąd pole torusa

Objętość bryły, powstałej przy obrocie figury płaskiej dookoła osi leżącej w płaszczyźnie tej figury i nie przecinającej jej, jest równa polu powierzchni figury pomnożonemu przez długość okręgu opisanego przy obrocie przez jej środek masy (punkt ).

Np. dla torusa o promieniu i promieniu koła pole powierzchni koła długość okręgu dla środka masy stąd objętość torusa

• twierdzenie Pappusa

• PiotrP. Żmijewski PiotrP., Twierdzenie Guldina, „Delta”, lipiec 2001, ISSN 0137-3005 [dostęp 2024-10-24] .
• Marek Kordos, O obrotach figur płaskich, „Delta”, listopad 2015 [dostęp 2016-09-03].
• Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., Pappus's Centroid Theorem, [w:] MathWorld, Wolfram Research  (ang.). [dostęp 2022-06-20].