Sztorm (1950)
Następne nazwy |
Tramp |
---|---|
Bandera | |
Znak wywoławczy |
SPGA |
Port macierzysty |
Hel |
Operator | |
Dane podstawowe | |
Typ |
kuter ratowniczy |
Historia | |
Stocznia |
Hjalmar Johansons Batvarv |
Data wodowania |
1950 |
Data wycofania ze służby |
1986 |
Dane techniczne | |
Liczebność załogi |
6 |
Długość całkowita (L) |
18,7 m |
Szerokość (B) |
5,6 m |
Zanurzenie (D) |
2,1 m |
Pojemność |
brutto: 46 RT |
Ożaglowanie | |
Typ ożaglowania |
kecz |
Powierzchnia ożaglowania |
60 m² |
Napęd mechaniczny | |
Silnik |
SD2 June Munktell 752MB |
Moc silnika |
150 KM |
Liczba śrub napędowych |
1 |
Prędkość maks. |
7 w. |
Sztorm – polski kuter ratowniczy z lat 50. XX w. następnie służący jako jednostka szkolna.
W 1949 roku w Szwecji według projektu konstruktora Hjalmara Johanssona zbudowano na zamówienie Polski dwa kutry ratownicze typu Norrland[1] – „Sztorm” (stocznia Hjalmar Johansons Batvarv w Göteborgu) i „Szkwał” (stocznia w Djupvik). Kutry miały poszycie dębowe na szkielecie z daglezji (czyli tzw. sosny oregońskiej). Pokład z drewna tekowego. Napęd – dwucylindrowy silnik June-Munktell o mocy 150 KM. Napęd pomocniczy – żagle. W żegludze bałtyckiej jednostki te posiadały zezwolenie na żeglugę bez ograniczeń[1].
Chrzest statków odbył się w Göteborgu 20 stycznia 1950 roku. Matką chrzestną była Margaret Hansson, żona dyrektora Szwedzkiego Stowarzyszenia Ratownictwa Morskiego, a w imieniu Polski kutry odbierał konsul RP w Göteborgu Marian von Börtzell-Szuch. Dowództwo „Sztorma” objął kpt. Tadeusz Jasicki[2].
Kutry były używane przez Polskie Ratownictwo Okrętowe do 1975 roku („Sztorm” bazował w Helu, „Szkwał” – w Świnoujściu). Po wycofaniu ze służby w PRO „Sztorm” trafił do PŻM, gdzie pływał do 1986 r. jako statek szkolny „Tramp”.
Przypisy
- ↑ a b po wojnie; Dariusz Konkol, Tomasz Perka: Polskie statki ratownicze. Łódź: Księży Młyn, 2014, s. 11. ISBN 978-83-7729-102-3.
- ↑ Informacja na podstawie artykułu z gazety „Göteborgs-Tidningen” z dn. 21.01.1950.