Metopimazyna jest antagonistą receptorów dopaminergicznych D2[1] w obrębie pola najdalszego mózgu. Działa ośrodkowo poprzez hamowanie ośrodka wymiotnego, a także obwodowo zmniejszając wrażliwość nerwów cholinergicznych. Słabo przenika barierę krew-mózg. Maksymalne stężenie w osoczu po podaniu doustnym osiąga po 30 minutach. Jest szybko metabolizowana przez przekształcenie grupy karbamoilowej do pochodnej kwasowej i wydalana w postaci zmetabolizowanej, głównie z moczem. Działa wybiórczo przeciwwymiotnie 150 razy silniej niż chloropromazyna.
Wskazania
Nudności, wymioty. Przy nietolerancji na cytostatyki, tuberkulostatyki, antybiotyki i salicylany. Może być podawany doustnie, doodbytniczo lub dożylnie.
Obecnie żaden preparat nie jest dopuszczony do obrotu na terytorium Polski.
Przypisy
↑E.E.EllebaekE.E., J.J.HerrstedtJ.J., Optimizing antiemetic therapy in multiple-day and multiple cycles of chemotherapy, „Current opinion in supportive and palliative care”, 1 (2), 2008, s. 28–34, DOI: 10.1097/SPC.0b013e3282f44a75, PMID: 18685391.
Bibliografia
AlfredA.ZejcAlfredA., MariaM.GorczycaMariaM., Chemia leków dla studentów farmacji i farmaceutów, ISBN 83-200-2376-9. Brak numerów stron w książce* MarianM.ZającMarianM., EwarystE.PawełczykEwarystE., Chemia leków dla studentów farmacji i farmaceutów, ISBN 83-85439-74-9. Brak numerów stron w książce