Krzysztof Gordon

Data i miejsce urodzenia	14 lutego 1946 Ostrowiec Świętokrzyski
Zawód	aktor, reżyser
Współmałżonek	Joanna Bogacka
Lata aktywności	1968–2014
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Krzysztof Gordon (ur. 14 lutego 1946 w Ostrowcu Świętokrzyskim) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, reżyser.

Syn Mariana^[1]. Ukończył Liceum Ogólnokształcące w Świdniku k. Lublina^[2], następnie w 1968 Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. 19 października tego roku zadebiutował w roli Laertesa w Hamlecie Williama Szekspira w reż. Kazimierza Brauna na scenie Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie. W latach 1968–1970 występował na deskach lubelskiego Teatru im. Juliusza Osterwy. Od 1970 jest aktorem Teatru Wybrzeże w Gdańsku.

Występował również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Medytacje o życiu godziwym Tadeusza Kotarbińskiego w reż. Marka Okopińskiego (1972), Malowidło na drzewie Ingmara Bergmana w reż. Stanisława Hebanowskiego (1973), Justyna według Elizy Orzeszkowej w reż. Marka Okopińskiego (1974), Łgarz Pierre’a Corneille’a w reż. Jerzego Kreczmara (1976), Gwiazda sezonu Andrzeja Twerdochliba (1977) i Człowiek, który zmienił nazwisko Edgara Wallace’a w reż. Jerzego Afanasjewa (1977), Spowiedź Smierdiakowa Fiodora Dostojewskiego w reż. własnej (wspólnie z Andrzejem Żurowskim) (1979) oraz w Upiorach Henrika Ibsena w reż. Marcela Kochańczyka jako Oswald (1979), Grze Jerzego Żuławskiego w reż. Stanisława Hebanowskiego jako Wronicz (1980), Don Carlosie Friedricha Schillera w reż. Ryszarda Bugajskiego jako markiz Posa (1981), Fałszywej monecie Maksima Gorkiego w reż. Jacka Gąsiorowskiego jako Stogow (1982), a także w przedstawieniu Candida George’a Bernarda Shawa w reż. Marcela Kochańczyka jako pastor James Morell (1984) i Marii Stuart Juliusza Słowackiego w reż. Marka Okopińskiego jako Botwell (1991).

Był mężem aktorki Joanny Bogackiej, z którą ma syna Łukasza, artystę plastyka.

• 1977: Znak orła – archidiakon zabity przez Hanysza (odc. 3)
• 1980: Zajęcia dydaktyczne – Marek Adamski, mąż Teresy
• 1985: Wkrótce nadejdą bracia – „Zegarmistrz”
• 1987: 07 zgłoś się – Henryk Moderski (odc. 21)
• 1989: Gdańsk 39 – prof. Karol Burchardt, wysoki komisarz Ligi Narodów w Gdańsku
• 1989: V.I.P. – porucznik Siwy, prowadzący śledztwo w sprawie śmierci Delekty
• 1991: Dzieci wojny
• 1993: Śliczna dziewczyna – dziennikarz
• 1994: Molly – księgarz
• 1997–2011: Klan – docent Kozicki, lekarz onkolog leczący Krystynę
• 1997: Sława i chwała (odc. 3)
• 1999: Dług – ojciec Adama
• 2001: Licencja na zaliczanie – tata
• 2002–2003: Lokatorzy –

● Albert Kozłowski, kolega Bogackiego z lat młodzieńczych (odc. 83)

● Mirosław Bogusz, sublokator Bogackich (odc. 136)

• 2002: Na dobre i na złe – Głębocki, ojciec Misi (odc. 128)
• 2002–2010: Samo życie – mecenas Paweł Hulewicz, prawnik, m.in. pełnomocnik prawowitego właściciela Cafe „Kredens”
• 2003–2005: M jak miłość – adwokat Jaroszego (odc. 187, 189 i 366)
• 2003–2011: Na Wspólnej – Dariusz Brożek, ojciec Wandy
• 2004: Mój Nikifor – Andrzej Banach
• 2004–2005: Pensjonat pod Różą –

● Mieczysław Białkowski, mąż Teresy (odc. 24)

● lekarz Janusz, przyjaciel Witolda (odc. 38 i 39)

• 2004–2011: Pierwsza miłość – Krzysztof Walicki, lekarz psychiatra, znajomy doktora Marka Żukowskiego
• 2005: Egzamin z życia – psychiatra (odc. 12)
• 2005: Pełną parą – armator
• 2006: Strajk – urzędnik
• 2007: Prawo miasta – prokurator krajowy (odc. 16)
• 2008: Twarzą w twarz – naczelnik więzienia
• 2009: Miasto z morza – ksiądz major
• 2009: Miasto z morza – ksiądz major (odc. 3)
• 2012: Prawo Agaty – Rozwadowski, adwokat Wrońskiego (odc. 7)
• 2013: Olena – komendant
• 2013: Układ zamknięty – minister
• 2014: Lekarze – mecenas Nowicki (odc. 48–49)
• 2022: Komisarz Mama – Kazimierz Grabowski
• 2022: Liczba doskonała – profesor Rosenstiel

• Złoty Krzyż Zasługi (11 października 1996)^[1]
• Srebrny Krzyż Zasługi (1983)
• Brązowy Krzyż Zasługi (1978)
• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (17 listopada 2016)^[3]
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (30 czerwca 2009)^[3]
• Medal 25-lecia Solidarności (2005)

• Nagroda dla młodego aktora na XIII Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu za rolę Juliana w Maleńkiej Alicji Edwarda Albee’ego w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1971)
• Nagroda im. Iwo Galla (1972, 1973, 1975)
• Wyróżnienie na XXX Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu za rolę Anatola w Portrecie Sławomira Mrożka w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1988)
• Nagroda Wojewody Gdańskiego za rolę w sztuce Mein Kampf Taboriego (1991)
• Nagroda Wojewody Gdańskiego z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru (1995)
• Nagroda Wojewody Gdańskiego za rok 1995 za role w Wilkach Singera – Osieckiej oraz w Coś w rodzaju miłości Millera (1996)
• „Sopocka Muza” – nagroda Prezydenta Miasta Sopotu (1997)
• Nagroda Wydawnictwa Tower Press za całokształt pracy scenicznej ze szczególnym uwzględnieniem ról szekspirowskich, a ostatnio za rolę Klaudiusza w Hamlecie w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku na Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku (1997)
• Pomorska Nagroda Artystyczna w dziedzinie aktorstwa (1998)
• Nagroda Teatralna Marszałka Województwa Pomorskiego (1999, 2003)
• Grand Prix Geras na 41. Międzynarodowych Wrocławskich Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu za spektakl „Fal/Staff” (2007)
• Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury z okazji jubileuszu 40-lecia pracy artystycznej (2008)^[4]
• Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury z okazji jubileuszu 45-lecia pracy artystycznej oraz Międzynarodowego Dnia Teatru (2014)^[4]
• Nagroda Prezydenta Wrocławia oraz Nagroda Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu na 49. Międzynarodowych Wrocławskich Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora WROSTJA (2015)

• Krzysztof Gordon w bazie filmpolski.pl
• Krzysztof Gordon, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
• Krzysztof Gordon w bazie Filmweb
• Krzysztof Gordon w bazie IMDb (ang.)