Kielnarowa
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
320-360 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2020) |
2041[2] |
| Strefa numeracyjna |
17 |
| Kod pocztowy |
36-020[3] |
| Tablice rejestracyjne |
RZE |
| SIMC |
0665952[4] |
Położenie na mapie gminy Tyczyn  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu rzeszowskiego  | |
 49°57′54″N 22°03′52″E/49,965000 22,064444[1]
| |
Kielnarowa – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, w gminie Tyczyn[5][4].
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0665969 | Czerwonki | część wsi |
| 0665975 | Działy | część wsi |
| 0665981 | Królka | część wsi |
| 0665998 | Obszary | część wsi |
| 0666006 | Potoki | część wsi |
| 0666012 | Wólka | część wsi |
| 0666035 | Zagonianka | część wsi |
| 0666029 | Za Wodą | część wsi |
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kielnarowa, po jej zniesieniu w gromadzie Tyczyn. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego.
Miejscowość jest siedzibą parafii Wniebowstąpienia Pańskiego, należącej do dekanatu Tyczyn, diecezji rzeszowskiej.
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 52854
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 7 [dostęp 2022-01-22]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 469 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
Linki zewnętrzne
- Kielnarowa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 35.
| Wsie | |
|---|---|
| Integralne części wsi |
|
