Międzynarodowa Federacja Piłki Nożnej

Fédération Internationale de Football Association

Podział państw członkowskich FIFA na federacje regionalne
Język roboczy	angielski francuski hiszpański niemiecki
Siedziba	Zurych
Członkowie	211 narodowych federacji
Przewodniczący FIFA	Gianni Infantino
Sekretarz Generalny	Fatma Samoura
Utworzenie	21 maja 1904
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

FIFA (Międzynarodowa Federacja Piłki Nożnej, skrót od fr. Fédération Internationale de Football Association) – międzynarodowa organizacja pozarządowa, zrzeszająca 211 narodowych federacji piłki nożnej: 185 państw, 3 państwa nieuznawane, 9 autonomii i 14 terytoriów zależnych (według stanu na 13 maja 2016)^[1]. Oprócz reprezentacji w piłce nożnej mężczyzn istnieje jeszcze 178 reprezentacji w piłce nożnej kobiet^[2].

FIFA organizuje różnego typu pojedynki piłkarskie (turnieje olimpijskie, mistrzostwa świata kobiet i mężczyzn oraz grup młodzieżowych itp.) oraz ustala przepisy gry w piłkę nożną. Organizacja ta utrzymuje się głównie ze sprzedaży praw telewizyjnych, kontraktów reklamowych oraz biletów na mecze MŚ^[3]. Organizacja ta przeznacza pieniądze z Programu Pomocy Finansowej na rozwój techniczny w grze, rozwój futbolu młodzieżowego, medycynę sportową oraz na futsal dla ubogich krajowych federacji piłkarskich^[4].

FIFA jest nadrzędną organizacją wobec federacji regionalnych:

• AFC – Azja
• CAF – Afryka
• CONMEBOL – Ameryka Południowa
• CONCACAF – Ameryka Północna, Środkowa i Karaiby
• OFC – Oceania
• UEFA – Europa.

FIFA została założona w Paryżu dnia 21 maja 1904 przez reprezentantów następujących krajów (federacji):

• Francji (Robert Guérin, André Espir)
• Belgii (Louis Muhlinghaus, Max Kahn)
• Danii (Ludvig Sylow)
• Holandii (Carl Anton Wilhelm Hirschmann)
• Szwecji (Ludvig Sylow)
• Szwajcarii (Victor E. Schneider)
• hiszpańskiego klubu Madryt CF (André Espir)
• Niemcy zrzeszyli się za pośrednictwem telegramu.

Pierwsze międzynarodowe mecze towarzyskie miały miejsce już w XIX wieku, więc musiała powstać organizacja, która będzie to wszystko kontrolować. Główną rolę w przyszłej federacji chciała odgrywać federacja angielska, która powstała już w roku 1863. Carl Hirschmann zaakceptował taką propozycję, jednak komitet wykonawczy Angielskiej Federacji Piłki Nożnej (FA) oraz Federacje Szkocji, Walii i Irlandii zwlekały z wydaniem opinii na ten temat. Francuz Robert Guérin oraz dziennikarz Matin stwierdzili, że dalsze oczekiwanie nie ma sensu. Po spotkaniu z belgijskim przedstawicielem Louisem Muhlinghausem ustalono, że FA nie będzie dyktowała warunków i rozesłano zaproszenia na spotkanie w sprawie kształtu przyszłej federacji, która miała być na wyższym poziomie niż FA.

Pierwszy statut FIFA określał następujące zasady:

• uznanie federacji innych krajów,
• zakaz gry zawodników dla różnych narodów,
• ujednolicenie zasad rozgrywania meczów,
• każda federacja musiała zapłacić 55 FF na rzecz FIFA,
• przejęcie przez FIFA obowiązku nadzorowania meczów międzypaństwowych.

Na pierwszym kongresie FIFA (23–24 maja 1904) przewodniczącym został wybrany Robert Guérin. Victor E. Schneider i Carl Hirschmann zostali jego zastępcami. Louis Muhlinghaus został głównym sekretarzem i skarbnikiem, a jego asystentem Ludvig Sylow. 14 kwietnia 1905 roku Komitet Wykonawczy przyłączył do FIFA Anglię (FA). Był to pierwszy duży sukces nowej organizacji.

Drugi kongres odbył się również w Paryżu pomiędzy 10–12 czerwca 1905 roku. W międzyczasie^[5] do FIFA przyłączyły się:

• Włoski Związek Piłki Nożnej
• Węgierski Związek Piłki Nożnej
• Austriacki Związek Piłki Nożnej
• Fiński Związek Piłki Nożnej
• Norweski Związek Piłki Nożnej
• Luksemburski Związek Piłki Nożnej.

Na tym kongresie Hirschmann zaproponował rozegranie międzynarodowych mistrzostw, które miały odbywać się w czterech grupach:

• I grupa – Anglia, Szkocja, Walia, Irlandia
• II grupa – Belgia, Francja, Hiszpania, Holandia
• III grupa – Austria, Szwajcaria, Węgry, Włochy
• IV grupa – Dania, Niemcy, Szwecja.

Cały turniej zamierzano przeprowadzić w Szwajcarii. Jednak do ostatniego dnia składania zgłoszeń (31 sierpnia 1905) nie wpłynęła żadna oferta.

Na kolejnym kongresie w Bernie pod nieobecność przewodniczącego Guerina, przeprowadzono rozmowy z Danielem Burleyem Woolfallem (prezes FA), którego wybrano na nowego przewodniczącego. On za priorytet wziął ujednolicenie przepisów gry w piłkę nożną. Jednak wciąż głównym problemem, który trzeba było rozwiązać, to zorganizować mistrzowskie zawody międzynarodowe. Pierwsza sposobność nadarzyła się z okazji letnich igrzysk olimpijskich w Londynie, jednak większość problemów nie została rozwiązana aż do kolejnych Igrzysk Olimpijskich w Sztokholmie. Do tego czasu mecze traktowane były tylko jako widowisko, a nie współzawodnictwo. Pod wodzą angielskiego prezydenta duży postęp zrobiono na kanwie administracyjnej. Po raz pierwszy wydano biuletyn informacyjny FIFA. Do 1909 roku w skład federacji wchodziły tylko kraje europejskie, jednak już na przełomie roku 1909/1910 do grona FIFA dołączył Związek Południowej Afryki, w 1912 roku Rosja, w 1913 Argentyna, Chile i Kanada, a w 1914 Stany Zjednoczone. To był pierwszy krok ku połączeniu całego świata piłkarskiego pod wodzą jednej federacji.

W 1914 wraz z wybuchem I wojny światowej nastąpiła przerwa w rozwoju organizacji, jednak i tak cały czas toczyły się rozgrywki międzypaństwowe, organizowane na neutralnych boiskach. W roku 1918 umiera Daniel Burley Woolfall, jego śmierć bardzo spowalnia dalszy rozwój federacji, która od tego czasu była pod rządami Carla Hirschmanna, który odegrał bardzo dużą rolę w swoim kraju oraz całym sercem oddał się pracy na rzecz FIFA. Pod koniec wojny, z inicjatywy Jules’a Rimeta zaczął prowadzić rozmowy ze wszystkimi krajami, które były już włączone do organizacji. On również powołał spotkanie w Brukseli w 1919 roku. Kolejne spotkanie odbyło się w Antwerpii w 1920 roku, gdzie wybrano nowy zarząd. Prezydentem został Jules Rimet, jego zastępcą Louis Oestrup, natomiast Carl Hirschmann został wybrany jako Sekretarz Generalny. W roku 1921 FIFA liczyła 20 członków. Postanowiono, że turniej olimpijski będzie odbywał się zgodnie z zasadami ustalonymi przez FIFA i będzie uznawany za mistrzostwa świata amatorów. Już wtedy również pojawiła się myśl o organizacji turnieju mistrzostw świata. Na kolejnym kongresie w Amsterdamie 28 maja 1928 roku ustalono, że odbędą się pierwsze mistrzostwa świata w piłce nożnej. Gospodarz miał zostać wybrany spośród następujących krajów: Węgry, Włochy, Holandia, Hiszpania, Szwecja i Urugwaj. Od samego początku było wiadomo, że największe szanse ma Urugwaj, który był dwukrotnym mistrzem olimpijskim, a w roku 1930 obchodził 100. rocznicę odzyskania niepodległości.

Kongres w Barcelonie w 1929 roku zadecydował o tym, że Urugwaj będzie organizatorem I Mistrzostw Świata w piłce nożnej. Jednak ta decyzja nie była pozytywnie odebrana w Europie, która była w wielkim kryzysie gospodarczym, a podróż przez ocean była bardzo kosztowna. Nad turniejem pojawiły się czarne chmury.

 Osobne artykuły: Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1930 i Mistrzostwa świata w piłce nożnej mężczyzn.

Jednak ciężki wysiłek organizacyjny się opłacił i dnia 18 czerwca 1930 roku na stadionie Centenario w Montevideo odbyło się otwarcie I Mistrzostw Świata w piłce nożnej. W turnieju udział wzięło 13 zespołów:

• 4 z Europy
• 7 z Ameryki Południowej
• 2 z Ameryki Północnej.

Turniej zakończył się wielkim sukcesem sportowym i finansowym. Ustalono, że mistrzostwa będą odbywały się co 4 lata.

Lp.	Prezydent	Federacja	Kadencja	Uwagi
1.	Robert Guérin	Francja	1904–1906
2.	Daniel Burley Woolfall	Anglia	1906–1918
3.	Jules Rimet	Francja	1921–1954	mianowany Honorowym Przewodniczącym FIFA 21 czerwca 1954
4.	Rodolphe Seeldrayers	Belgia	1954–1955
5.	Arthur Drewry	Anglia	1955–1961
6.	Sir Stanley Rous	Anglia	1961–1974	mianowany Honorowym Przewodniczącym FIFA 11 czerwca 1974
7.	Dr João Havelange	Brazylia	1974–1998	mianowany Honorowym Przewodniczącym FIFA 8 czerwca 1998
8.	Joseph Blatter	Szwajcaria	1998–2015
p.o.	Issa Hayatou	Kamerun	2015–2016
9.	Gianni Infantino	Szwajcaria	2016–

Wyniki głosowania na Przewodniczącego FIFA
Kandydat	Federacja	Runda 1[a]	Runda 2[b]
Gianni Infantino	Szwajcaria	88	115
Salman Bin Ibrahim Al Khalifa	Bahrajn	85	88
Ali bin al-Hussein	Jordania	27	4
Jerome Champagne	Francja	7	0
Tokyo Sexwale	Południowa Afryka	Wycofał się

Lp.	Sekretarz Generalny	Federacja	Kadencja
1.	Louis Muhlinghaus	Belgia	1904–1906
2.	Cornelis August Wilhelm Hirschman	Holandia	1906–1931
3.	Dr. Ivo Schricker	Niemcy	1932–1951
4.	Kurt Gassmann	Szwajcaria	1951–1960
5.	Dr. Helmut Käser	Szwajcaria	1961–1981
6.	Sepp Blatter	Szwajcaria	1981–1998
7.	Michel Zen-Ruffinen	Szwajcaria	1998–2002
8.	Urs Linsi	Szwajcaria	2002–2007
9.	Jérôme Valcke	Francja	2007–2015
p.o.	Markus Kattner	Niemcy	2015–2016
10.	Fatma Samoura	Senegal	2016–

• Order Towarzyszy O. R. Tambo I klasy (2004, Południowa Afryka)^[6]

• Lista reprezentacji w piłce nożnej mężczyzn należących do FIFA
• Lista reprezentacji w piłce nożnej kobiet należących do FIFA
• Reprezentacje w piłce nożnej mężczyzn niezrzeszone w FIFA
• Lista najwyższych krajowych rozgrywek ligowych w piłce nożnej mężczyzn należących do FIFA
• I poziom narodowych rozgrywek ligowych w piłce nożnej niezrzeszonych w FIFA
• FIFA 100
• Puchar Świata FIFA
• International Football Association Board – organ zajmujący się tworzeniem przepisów
• FIFA – gra komputerowa
• Nouvelle Fédération-Board – Federacja krajów niezrzeszonych w FIFA

• UEFA-COEFFICIENTS.COM – FIFA World Ranking, Champions League and Europa League statistics
• Oficjalna strona FIFA (ang.)