Eta (szybowiec)
![]() | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
ETA Aircraft |
Konstruktor |
Reiner Kickert |
Typ | |
Konstrukcja |
górnopłat o konstrukcji kompozytowej |
Załoga |
2 |
Historia | |
Data oblotu |
31 lipca 2000 |
Liczba egz. |
4 |
Dane techniczne | |
Napęd |
Sola 2625-02 |
Moc |
47 kW (63 KM) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
30,9 m |
Wydłużenie |
51,33 |
Długość |
9,75 m |
Powierzchnia nośna |
18,61 m² |
Profil skrzydła |
HQR 2->HQR 1 |
Masa | |
Własna |
710 kg |
Startowa |
850 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
280 km/h |
Prędkość min. opadania |
0,4 m/s |
Doskonałość maks. |
70 przy 108 km/h |
Dane operacyjne |
Eta – dwumiejscowy motoszybowiec wysokowyczynowy klasy otwartej. Jedna z najlepszych na świecie konstrukcji tego typu.
Historia
Prace projektowe rozpoczęto w styczniu 1996 r. w biurze Flugtechnik & Leichtbau, z założeniem że powstanie szybowiec przeznaczony do wykonywania lotów rekordowych. Zdecydowano również o wyposażeniu go w silnik, który miał pełnić rolę pomocniczą, umożliwiając start i dolot do lotniska[1]. Jego głównym konstruktorem został dr Reiner Kickert, który zebrał uwagi eksploatacyjne od doświadczonych szybowników, tj. Erwin Müller, Hans-Werner Große, Hartmut Lodes, dr Jan Krüger, Bruno Gantenbrink i Umberto Mantica[2]. Do zbudowania szybowca potrzebna była współpraca kilku firm – za budowę kadłuba odpowiadała firma Walter Binder Flugmotorenbau, Glasfaser-Flugzeug-Service-Streifeneder GmbH zajęła się konstrukcją i budową płata a układy sterowania opracowano w firmie Wolf-Hirth GmbH[3].
Prace nad budową prototypu rozpoczęto w 1998 r., 31 lipca 2000 r. na lotnisku Cochstedt dokonano jego oblotu. W 2001 r. zbudowano nowy kadłub o mniejszej masie własnej, firma Schmidt & Schatz przejęła zadania związane z budową skrzydeł. W 2003 r. doszło do katastrofy drugiego prototypu ale obaj piloci zdołali uratować się skokiem ze spadochronem[4]. W tym samym roku szybowiec uzyskał świadectwo typu[5].
Pierwszy start zawodniczy na szybowcu Eta miał miejsce podczas 28. Szybowcowych Mistrzostw Świata rozegranych w 2003 w Lesznie. Na tych szybowcach wystartowali Janusz Centka i Stefano Ghiorzo. Centka zdobył wicemistrzostwo świata w klasie otwartej, Ghiorzo został sklasyfikowany na 8. pozycji[6].
Szybowiec należy do najdroższych konstrukcji tego typu na świecie, w 2015 r. był oferowany odbiorcom za 200 000 euro[7].
Przypisy
- ↑ eta. Fliegerweb.com. [dostęp 2024-12-29]. (niem.).
- ↑ eta: THE PROJECT. Leichtwerk AG. [dostęp 2024-12-28]. (ang.).
- ↑ Eta. Sailplane Directory. [dostęp 2024-12-28]. (ang.).
- ↑ Untersuchungsbericht. Bundesstelle für Flugunfalluntersuchung. [dostęp 2024-12-29]. (niem.).
- ↑ ETA, 2000. samolotypolskie.pl. [dostęp 2024-12-28]. (pol.).
- ↑ 28 Szybowcowe Mistrzostwa Świata - Leszno. Medale na skrzydłach. [dostęp 2024-12-29]. (pol.).
- ↑ Eta. Wings & Wheels. [dostęp 2024-12-28]. (ang.).