Pod koniec XIX w. osada w miejscowości nosiła nazwę Podwiński[1].
W 1921 miasteczko liczyło 417 budynków i zagród i 2184 mieszkańców, w tym 677 Ukraińców, 1412 Polaków i 95 Żydów. W 1931 budynków było 535 a mieszkańców 2717.
W czasie okupacji niemieckiej mieszkające tutaj polskie rodziny Hoffmanów, Strońskich i Wincewiczów udzielały pomocy Żydom, za co po wojnie Instytut Jad Waszem uhonorował Władysława i Janinę Hoffmanów[2], Michała i Teklę Strońskich[3], Franciszka, Stanisławę i Józefa Wincewiczów (rodzeństwo) oraz Rozalię Wincewicz (żonę Franciszka)[4] tytułami Sprawiedliwych wśród Narodów Świata.
W 1944 i 1945 nacjonaliści ukraińscy zamordowali 28 osób narodowości polskiej[5].
Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich / praw miasteczka / praw osiedla; (2) wytłuszczono miasta/osiedla trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast; (4) OTP – osiedle typu miejskiego; (5) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.
Źródła: Dz.U. z 1933 r. nr 35, poz. 294, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 422, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 420, Dymitrow M., 2015, Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej, [in] Krzysztofik R., Dymitrow M. (Eds), Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy, University of Gothenburg, Gothenburg, s. 61–63 / 65–115.
X
Diese Website benutzt Cookies. Wenn du die Website weiter nutzt, gehe Ich von Deinem Einverständnis aus.OKNeinDatenschutzerklärung