Domaszki (Białoruś)
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
 55°31′41″N 26°55′17″E/55,528056 26,921389
| |
Domaszki – dawny zaścianek[1][2]. Tereny, na których był położony, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Opsa.
Historia
W czasach zaborów ówczesna wieś należała do dóbr Dryświaty i leżała w granicach Imperium Rosyjskiego[3].
W latach 1921–1945 folwark leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim[4] (od 1926 w województwie wileńskim[5]), w powiecie brasławskim, w gminie Opsa[6][1].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 21 osób, 15 było wyznania rzymskokatolickiego a 6 prawosławnego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowali polską przynależność narodową. Były tu 3 budynki mieszkalne[6]. W 1931 w 3 domach zamieszkiwało 28 osób[1].
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Opsie. Podlegała pod Sąd Grodzki w Opsie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Opsie[7].
Przypisy
- ↑ a b c Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 10.
- ↑ Mapa Taktyczna Polski 1:100 000, Pas 26, Słup 43, Warszawa 1932.
- ↑ Domaszki, zaścianek, pow. nowoaleksandrowski, gm. Opsa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 428.
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93.
- ↑ Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29.
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 8.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 357.
Linki zewnętrzne
- Domaszki, zaścianek, pow. nowoaleksandrowski, gm. Opsa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 428.