Zobacz też: inne osoby o tym nazwisku.

Daniel Jones

Data i miejsce urodzenia	12 września 1881 Londyn
Data i miejsce śmierci	4 grudnia 1967 Gerrards Cross
Zawód, zajęcie	językoznawca, fonetyk
Alma Mater	University of Cambridge

Daniel Jones (ur. 12 września 1881 w Londynie, zm. 4 grudnia 1967 w Gerrards Cross w hrabstwie Buckinghamshire) – brytyjski językoznawca specjalizujący się w fonetyce. Opracował m.in. system samogłosek kardynalnych.

Absolwent King’s College na Uniwersytecie Cambridge, gdzie skończył z wyróżnieniem studia matematyczne^[1][2] , następnie w latach 1905–1906 studiował fonetykę w Paryżu^[1]. W 1912 r. założył wydział fonetyki na University College London. Jego pierwsze dzieła dotyczyły angielskiej fonetyki i intonacji. Opracował również słownik wymowy dla języka angielskiego. Jego pionierskie prace były przełomowe w dziedzinie nieeuropejskich języków tonicznych^[3].

W 1917 r. wystąpił ze swoją koncepcją fonemu^[4]. Jego ujęcie było oparte na podobieństwach fonetycznych dźwięków, a nie cechach fonologicznych (dystynktywnych)^[5]. W tym samym roku opracował koncepcję samogłosek kardynalnych, tworzących diagram samogłoskowy używany po dziś dzień przy opisie samogłosek. Celem było opracowanie metody nauczania fonetyki w oderwaniu od konkretnego języka. Jones przyjął system wyidealizowanych samogłosek, oparty na położeniu języka przy artykulacji skrajnych samogłosek. System ten przyjął się i z nielicznymi modyfikacjami jest używany do dziś^[4]. Jest on również twórcą pojęcia i podstawowych zasad Received Pronunciation^[3], który to standard jest używany w metodyce nauczania języka angielskiego jako nieojczystego. Jones zajmował się przede wszystkim fonetyką stosowaną.

Był członkiem Międzynarodowego Towarzystwa Fonetycznego od 1906 r. – w jego ramach zajmował się opracowaniem i promowaniem międzynarodowego alfabetu fonetycznego. Od 1921 do emerytury w 1949 r. prowadził wydział fonetyki UCL^[3].

• Jack Windsor Lewis: The Daniel Jones Legacy. [dostęp 2017-10-29]. (ang.).