Binokle (z fr. binocle^[1], dawniej także z niem. cwikier) – odmiana okularów trzymających się na nosie dzięki specjalnie wygiętemu sprężynującemu elementowi łączącemu oba szkła.

Binokle nazywane były też cwikierami (z niem. Zwicker) lub z francuska pince-nez („szczypinos”). Z jednej strony binokli było małe oczko do przytwierdzenia rzemyka bądź sznureczka, który panie mocowały do paska, panowie zaś do kieszonki kamizelki.

Binokle pojawiły się w XIX wieku, kiedy na oprawki do okularów zaczęto używać metalu, nierzadko złota, a zaniechano rogowych. Od swoich prekursorów były wygodniejsze z uwagi na fakt, że nie trzeba ich było przytrzymywać rękami ani przywiązywać do uszu tasiemką. Stosowane były jeszcze w pierwszej połowie XX wieku, kiedy zaczęły je wypierać okulary z uchwytami. Zanikła też moda na ten typ okularów.

Binokle nosili głównie mężczyźni, ponieważ uważano wówczas, że okulary, a zwłaszcza binokle, nie dodają kobiecie urody. Te wolały nosić lorgnon. Były jednak wyjątki, do których należały kobiety pracujące i przedkładające wygodę nad urodę.

• monokl

• Małgorzata Szubert: Leksykon rzeczy minionych i przemijających. Warszawa: Muza SA, 2003. ISBN 83-7319-138-0. Brak numerów stron w książce