Barcynka
 Ujście Barczynki | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Potok | |
| Długość | ok. 6 km |
| Źródło | |
| Miejsce | Mokra Wieś |
| Wysokość |
450 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Dunajec |
| Wysokość |
299 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie powiatu nowosądeckiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Barcynka[1], Barczynka[2] – potok, lewy dopływ Dunajca[3]. Jego zlewnia znajduje się w Kotlinie Sądeckiej[1].
Według etymologów nazwa potoku utworzona została od żeńskiej formy imienia Barcz. Jego nazwa została zaczerpnięta jako określenie jednego z osiedli Podegrodzia przez które przepływa[2].
Źródła potoku położone są na wysokości ok. 450 m n.p.m. w Mokrej Wsi. Potok spływa w kierunku południowo-wschodnim do Kotliny Sądeckiej przepływając przez miejscowości gminy Podegrodzie, a w dolnym biegu stanowi naturalną granicę pomiędzy Podegrodziem i Stadłami. Uchodzi do Dunajca na wysokości 299 m n.p.m.[1]
Do potoku wpływają strumyki: Kucowa, Od Osowia, Z Lasu oraz Sękowina.
Większa część potoku jest uregulowana hydrotechnicznie. Potok charakteryzuje się dużymi i krótkotrwałymi wezbraniami wód po większych opadach. Transportuje wówczas duże ilości ziemi i mułu, erodując brzegi. Ujście jest nieznacznie wyżej położone niż Dunajec, co znaczy o wolnej erozji wgłębnej potoku.
Przypisy
- ↑ a b c Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-12-15].
- ↑ a b Zenon Piotr Szewczyk, O pochodzeniu nazw miejscowych Gminy Podegrodzie i okolic, Nowy Sącz: UG Podegrodzie, Biblioteka Gminna w Podegrodziu, 2009, ISBN 978-83-60822-59-3.
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 5, ISBN 83-239-9607-5.
Linki zewnętrzne
- Barcynka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 107.