Absolutely Sweet Marie – piosenka napisana przez Boba Dylana, nagrana przez niego w 1966 roku i wydana na albumie Blonde on Blonde (1966).

8 marca 1966 roku, podczas sesji nagraniowej w Columbia Music Row Studios w Nashville (stan Tennessee), Dylan zarejestrował „Absolutely Sweet Marie” do albumu Blonde on Blonde.

18 listopada 1994 muzyk wykonał tę piosenkę podczas koncertu z serii MTV Unplugged. Jednak materiału z nagraniem tej piosenki ani nie wyemitowano w telewizji MTV, ani nie umieszczono na albumie CD i DVD.

Muzycznie piosenka „Absolutely Sweet Marie” utrzymana jest w szybkim tempie, dzięki czemu rozładowywała stosunkowo ciężki i ponury nastrój albumu. Mimo to tekst utworu także nie należy do wesołych. Jak kilka innych piosenek z albumu, zawiera sporo jednowersowych, typowych dla Dylana w tym okresie, zwięzłych wypowiedzi.

Wyróżniający się w słowach piosenki jest wers „lecz, aby żyć poza prawem, musisz być uczciwy” (But to live outside the law, you must be honest). Dylan prawdopodobnie skondensował tu wypowiedź handlarza narkotyków z amerykańskiego filmu The Lineup (1958) w reżyserii Dona Siegela „kiedy żyjesz poza prawem, musisz wyeliminować nieuczciwość”. Podobną wypowiedź wyraziła postać grana przez Leonardo DiCaprio w amerykańskim filmie Titanic (1997).

Mimo że sama kompozycja nie jest bluesem, to jej tekst jest pod wyraźnym wpływem tekstów bluesowych, zwłaszcza Blind Lemona Jeffersona. Zgorzkniały narrator po rozstaniu z Marie, zostaje z pustymi rękoma. Otacza go szczególna scenografia i postacie, a także żółta kolej, zrujnowany balkon, perski pijak, kapitan statku rzecznego itd. Nastrój narratora zmienia się w trakcie utworu – wyrażone to jest głównie ledwie zamaskowaną symboliką seksualną. Od skargi i frustracji (beating on my trumpet, gdy it gets so hard, you see) aż do poczucia swojej mocy seksualnej (np. „sześć białych koni”^[a], itd.).

Sam Dylan uważał ten tekst za tak dobry, że w wywiadzie udzielonym w 1991 roku, który opublikowano w książce Paula Zollo^[1], zajął się dekonstrukcją tekstu, a zwłaszcza dwóch wersów: I stand here looking at your yellow railroad / in the ruins of your balcony. Właśnie ten fragment tekstu uważany był zwykle za „poetycki bełkot”^[2].

Tytuł kompozycji doczekał się wielu wyjaśniających go prób; od rodzaju biszkoptów, poprzez karnawałową Fat Lady, do popularnej XIX-wiecznej irlandzkiej piosenki śpiewanej przez Percy’ego Frencha „Mountains of the Mourne”^[2], którą Dylan w wersji instrumentalnej wykonał jednorazowo w Irlandii w czasie swojego tournée w 1991 roku.

Albumy

• 1966: Blonde on Blonde
• 2015: The Bootleg Series Vol. 12: The Cutting Edge 1965–1966 (kompilacja)

• 1979: Flamin’ Groovies – Jumpin' in the Night (Groovies Greatest Grooves, 1989)
• 1993: George Harrison – The 30th Anniversary Concert Celebration (różni wykonawcy)
• 1998: Steve Gibbons – The Dylan Project
• 2003: C.J. Chenier – Blues on Blonde on Blonde (różni wykonawcy)

• Paul Williams. Bob Dylan. Performing Artist 1960-1973. The Early Years. Omnibus Press, Nowy Jork 2004 ISBN 1-84449-095-5
• Clinton Heylin. Bob Dylan. The Recording Sessions 1960–1994. St. Martin Press, Nowy Jork 1995 ISBN 0-312-13439-8
• Oliver Trager. Keys to the Rain. The Definitive Bob Dylan Encyclopedia. Billboard Books, Nowy Jork 2004. ISBN 0-8230-7974-0

• tekst (ang.)
• akordy. guitaretab.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.)