Ten artykuł dotyczy 15 Dywizji Strzeleckiej RKKA. Zobacz też: 15 Dywizja Piechoty – inne dywizje piechoty z numerem 15.

15 Dywizja Strzelecka

15-я стрелковая дивизия

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	sierpień 1941
Nazwa wyróżniająca	Siwaszsko-Szczecińska
Tradycje
Rodowód	Inzienska Rewolucyjna Dywizja, 15 Dywizja Zmotoryzowana
Działania zbrojne
II wojna światowa agresja ZSRR na Polskę front wschodni bitwa na łuku kurskim 0peracja Bagration operacja pomorska operacja berlińska
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Armia Czerwona
Rodzaj wojsk	piechota
Odznaczenia

15 Dywizja Strzelecka (ros. 15-я стрелковая дивизия) – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej.

Sformowana w czerwcu 1918 w Inzje, w guberni Simbirskskiej (obwód Uljanowsk) jako Inzjenskaja rewolucyjna dywizja, od 18 kwietnia 1919 jako 1 Inzjenskaja Dywizja Piechoty, od 30 kwietnia 1919 jako 15 Inzjenskaja Dywizja Piechoty.

Wyróżniona w walkach w latach wojny domowej nagrodzona nazwą honorową „Siwaszskaja” (1921), nagrodzona Orderem Czerwonego Sztandaru (1921), Honorowym Rewolucyjnym Czerwonym Sztandarem (1928) i Orderem Lenina (1936). Od września 1939 jako 15 Dywizja Zmotoryzowana.

W sierpniu 1941 przekształcona w 15 Dywizję Strzelecką, wchodziła kolejno w skład: 9 Armia, 18 Armia, 6 Armia, 12 Armia, 37 Armia, 13 Armia, 70 Armia, 61 Armia i od kwietnia 1944 65 Armia.

• walki w Mołdawii
• bitwa pod Humaniem
• walki w okręgu Artiomowska
• operacja obronna woronieżsko-woroszyłowgradzka 1942
• operacja ofensywna woronieżsko-kastornienska 1943
• bitwa na łuku kurskim
• operacja czernigowsko-prypecka
• operacja gomielsko-rieczycka
• operacja kalinkowiczsko-możyrska
• operacja białoruska
• operacja mławsko-elbląska
• operacja pomorska
• operacja berlińska

15 Dywizja Strzelecka musiała toczyć ciężkie walki o zdobycie Dobrodzienia. Atak od czoła załamał się. Rosjanie musieli otoczyć miasteczko z trzech stron i dopiero koncentryczny atak drugiego dnia walk powiódł się. Miasto zostało zdobyte 21 stycznia 1945. Było niemal doszczętnie zniszczone.

Za bojowe zasługi nagrodzona honorową nazwą „Szczecińska” (Sztiettinskaja) (czerwiec 1945) oraz Orderem Suworowa drugiego stopnia. Wielu jej żołnierzy nagrodzono orderami i medalami, 11 tytułem Bohatera Związku Radzieckiego.

Dywizją dowodzili:

• kombrig Michaił Sołomatin (był w 1939)^[1]
• generał major N.N. Biełow (1941), pułkownik, od października 1942
• generał major A.N. Słyszkin (1941–1943)
• pułkownik W.N. Dżandżgawa (1943)
• pułkownik W.I. Bułchakow (1943)
• pułkownik, od czerwca 1944 generał major D.J. Griebiennik (1943–1945)
• pułkownik A. P. Wariuchin (1945).

• Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Ordre de Bataille armii niemieckiej, słowackiej i sowieckiej wraz z obsadami personalnymi. Warszawa: Księgarnia Historyczna, 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.
• Сивашцы в боях и труде (Siwaszcy w walkach i pracy), Ер., 1978
• Маковеев М. С, По следам легенды (Po śladach są legendy), М., 1966
• Джанджгава В. Н., Немеренные версты (Wykręcone wiorsty), М., 1979
• RKKA – 15-я Сивашско-Штеттинская дважды Краснознаменная стрелковая дивизия. [dostęp 2010-12-18]. (ros.).
• https://web.archive.org/web/20090719004242/http://victory.mil.ru/rkka/units/05/index.html