Zygmunt Rabski
| Data i miejsce urodzenia |
18 grudnia 1885 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 lutego 1930 |
| burmistrz Gniezna | |
| Okres |
od 1919 |
| Przynależność polityczna |
niezależny |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| poseł do Sejmu II RP | |
| Okres |
od 1 grudnia 1922 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
| |
Zygmunt Rabski (ur. 18 grudnia 1885 w Miłosławiu zm. 24 lutego 1930 w Gnieźnie) – polski doktor prawa, polityk, działacz niepodległościowy, poseł RP, powstaniec wielkopolski, burmistrz Gniezna.
Życiorys
Syn architekta budowlanego Władysława (zm. 1921) i Heleny z Hübscherów (1859-1936)[1]. Absolwent poznańskiego gimnazjum św. Marii Magdaleny. Wówczas już przystąpił do tajnej organizacji narodowej Towarzystwa Tomasza Zana[2]. Był łącznikiem gimnazjalnych, polskich struktur niepodległościowych z podobnymi organizacjami działającymi na uniwersytetach niemieckich.
Po ukończeniu w styczniu 1908 studiów prawniczych i aplikacji (referendariatu) we Wrocławiu i Monachium uzyskał stopień doktora i podjął pracę w Sądach Hanoweru. W 1918 wcielony do armii pruskiej przedostał się do Wielkopolski, gdzie przyłączył się do powstania wielkopolskiego biorąc osobisty udział w zdobywaniu koszar w Gnieźnie. Z ramienia Rady Ludowej był sędzią wojskowym okręgu północnego, kontrolerem niemieckiego magistratu, oraz przewodniczącym Wydziału Gnieźnieńskiej Rady Ludowej.
Po odzyskaniu niepodległości, w 1919, został w Gnieźnie pierwszym burmistrzem w Polsce porozbiorowej. Przez wiele lat piastował stanowisko przewodniczącego rady miejskiej. W 1922 z okręgu gnieźnieńskiego jako członek Narodowej Partii Robotniczej został posłem do Sejmu RP I kadencji[3], będąc jednocześnie członkiem Sejmiku Wydziału Powiatowego. W 1922 z ramienia NPR został wybrany przez Sejm RP I kadencji członkiem Trybunału Stanu[4]. Prowadził w Gnieźnie kancelarię adwokacką i notarialną. Członek Izby Adwokackiej.
Zły stan zdrowia zmusił go, najpierw do rezygnacji z funkcji burmistrza, a następnie, już w październiku 1923, zrzeczenia się mandatu posła. Kilka tygodni przed śmiercią - 27 listopada 1929 - został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[5][6].
Żonaty z Aleksandrą Gładysz (1886-1980), z którą miał syna Włodzimierza (1925-1992)[7]. Brat Kazimierza Rabskiego, lekarza rezerwy, ofiary zbrodni katyńskiej.
Pochowany w grobowcu Rabskich na cmentarzu św. Piotra w Gnieźnie (sektor 1-13-35)[8].
Przypisy
- ↑ Strona rodzin Dziamscy, Hübscher.[dostęp 2025-01-05]
- ↑ Zygmunt Rabski i Aleksandra Gładysz.[dostęp 2014-01-15]
- ↑ Parlamentarzyści RP. Biblioteka Sejmowa.[dostęp 2013-11-20]
- ↑ Trybunał Stanu. „Tydzień Płocki”, s. 3, Nr 4 z 26 marca 1924.
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 274, poz. 630 „za zasługi na polu tajnej pracy oświatowej”.
- ↑ Orędownik Wrzesiński 1930.03.01 R.12 Nr24. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa.[dostęp 2013-11-20]
- ↑ Zygmunt Rabski i Aleksandra Gładysz.[dostęp 2025-01-05]
- ↑ Grobowiec Rabskich - Zygmunt Rabski [online], www.ememento.pl [dostęp 2022-05-05]. Rok śmierci pod podanym linkiem błędnie jako: 1932.