Zygmunt Anczok
| |||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Zygmunt Józef Anczok | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
177 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Zygmunt Józef Anczok (ur. 14 marca 1946 w Lublińcu) – polski piłkarz, grający na pozycji lewego obrońcy, reprezentant Polski, olimpijczyk, trener.
Kariera
Zygmunt Anczok karierę piłkarską rozpoczął w 1959 roku w Sparcie Lubliniec, w którym występował do 1963 roku. Następnie przeniósł się do Polonii Bytom, z którym odnosił spore sukcesy na arenie krajowej i międzynarodowej: w sezonie 1964/1965 Puchar Karla Rappana i Puchar Ameryki oraz dwukrotnie 3. miejsce w ekstraklasie (1966, 1969), a w 1966 otrzymał tytuł Piłkarza Roku w plebiscycie katowickiego „Sportu”[1]. W Polonii Bytom grał do 1971 roku i rozegrał w niej 194 ligowe mecze.
Następnie Anczok został zawodnikiem ówczesnego mistrza Polski i zdobywcy Pucharu Polski – Górnika Zabrze, z którym obronił krajowy dublet w sezonie 1971/1972, a w sezonie 1973/1974 zdobył wicemistrzostwo Polski[2]. Łącznie do 1974 roku w barwach Górnika Zabrze rozegrał 38 meczów w ekstraklasie, w której ogółem rozegrał 232 mecze ligowe.
Następnie w 1975 roku wyjechał do Chicago, gdzie występował w polonijnych klubach: Wisła Chicago (1975) i Chicago Katz (1975–1976). Potem w 1977 roku wrócił do Europy, gdzie został zawodnikiem norweskiego klubu ligi Tippeligaen – Skeid Fotball, w którym był polskim pionierem, a w 1979 roku w wieku 33 lat zakończył piłkarską karierę[2].
Kariera reprezentacyjna
Zygmunt Anczok w latach 1965–1973 w reprezentacji Polski rozegrał 48 meczów. Debiut zaliczył 13 października 1965 na Hampden Park w Glasgow w meczu eliminacyjnym mistrzostw świata 1966 z reprezentacją Szkocji, który zakończył się zwycięstwem Biało-czerwonych 1:2. Atutem Anczoka była niesłychana wytrzymałość i szybkość, często włączał się do akcji ofensywnych oraz nie ograniczał się do zadań obronnych, a potwierdzeniem przydatności Anczoka w reprezentacji były występy podczas tournée po Ameryce Południowej w maju 1966, gdzie walczył ze słynnymi brazylijskimi napastnikami Pelé i Garrinchą podczas dwóch meczów z reprezentacją Brazylii (porażki 1:4, 1:2) oraz w zremisowanym 1:1 meczu z reprezentacją Argentyny w Buenos Aires[2].
27 maja 1971 w Moskwie wystąpił w meczu pożegnalnym słynnego radzieckiego bramkarza – Lwa Jaszyna w drużynie Gwiazd FIFA wraz z Włodzimierzem Lubańskim[2].
Podczas turnieju olimpijskiego w Monachium był podstawowym zawodnikiem drużyny prowadzonej przez Kazimierza Górskiego i grał we wszystkich siedmiu meczach, w tym finałowym 10 września 1972 na Stadionie Olimpijskim w Monachium, w którym reprezentacja Polski wygrała 2:1 z obrońcami tytułu – reprezentacją Węgier, dzięki czemu po raz pierwszy w historii została mistrzem olimpijskim. Potem karierę Anczoka przerywały liczne kontuzje, m.in. złamanie kości śródstopia, które wykluczyło wyjazd na mistrzostwa świata 1974 w RFN[2], w efekcie czego swój ostatni mecz w reprezentacji Polski rozegrał 28 marca 1973 w Ninian Park w Cardiff w eliminacjach mistrzostw świata 1974 z reprezentacją Walii, gdy biało-czerwoni przegrali 0:2.
Po zakończeniu kariery
Zygmunt Anczok po zakończeniu kariery piłkarskiej pracował jako trener w Sparcie Lubliniec, jednak liczne problemy zdrowotne zmusiły go do zmiany zawodu. Przez pewien czas jeździł jako taksówkarz. W latach 2006–2010 pełnił funkcję radnego miasta Lublińca.
Od 2014 roku członek Klubu Wybitnego Reprezentanta[3].
Statystyki
Reprezentacyjne
| Reprezentacja narodowa | Rok | Występy | Gole |
|---|---|---|---|
 Polska
| |||
| 1965 | 3 | 0 | |
| 1966 | 9 | 0 | |
| 1967 | 5 | 0 | |
| 1968 | 1 | 0 | |
| 1969 | 8 | 0 | |
| 1970 | 7 | 0 | |
| 1971 | 5 | 0 | |
| 1972 | 8 | 0 | |
| 1973 | 2 | 0 | |
| Łącznie | 48 | 0 | |
Sukcesy
Polonia Bytom
- 3. miejsce w ekstraklasie: 1966, 1969
- Puchar Karla Rappana: 1965
- Puchar Ameryki: 1965
Górnik Zabrze
Reprezentacyjne
Indywidualne
- Piłkarz Roku w plebiscycie „Sport”: 1966
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (1972)[4]
- Złota Odznaka PZPN (1972)[5]
Przypisy
- ↑ Najlepszy lewy obrońca w historii polskiej piłki. pzpn.pl, 2014-06-10. [dostęp 2018-02-20]. (pol.).
- ↑ a b c d e Zygmunt Anczok – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 2023-01-31] (pol.).
- ↑ Nowi członkowie Klubu Wybitnego Reprezentanta. pzpn.pl, 2014-10-14. [dostęp 2018-02-20]. (pol.).
- ↑ Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972.
- ↑ Sport. 10 września – Dniem Polskiego Piłkarza. „Nowiny”. Nr 263, s. 2, 21 września 1972.
Linki zewnętrzne
- Zygmunt Anczok. olimpijski.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-09)]. w bazie PKOlu
- Zygmunt Anczok w bazie Wikiliga.pl
- Zygmunt Anczok w bazie 90minut.pl
- Z. Anczok, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02].
- Zygmunt Anczok w bazie WikiGórnik.pl
- Zygmunt Anczok, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-24].
- Zygmunt Anczok w bazie Weltfussball.de (niem.)
- Zygmunt Anczok w bazie PoloniaBytom.com.pl
- Zygmunt Anczok w bazie FootballDatabase.eu (ang.)
- Zygmunt Anczok. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-18)]. w bazie Sports-Reference.com (ang.)
- Zygmunt Anczok
- Zygmunt Anczok w bazie National Football Teams (ang.)
