Zofia Łapicka z domu Chrząszczewska (ur. 29 października 1917 w Warszawie, zm. 22 lipca 2005) – polska aktorka filmowa, tłumaczka, żona Andrzeja Łapickiego w latach 1947-2005.

Pochodziła z ziemiańskiej rodziny. Jej pierwszym mężem był baron Lauber, zmarły przed 1947 roku na gruźlicę. Z tego małżeństwa w 1945 roku urodził się syn Grzegorz^[1]. W 1947 roku w warszawskim klubie "Albatros" poznała Andrzeja Łapickiego. Znajomość ta poskutkowała zawarciem związku małżeńskiego w tym samym roku, a aktor adoptował jej syna, dając mu swoje nazwisko. Z małżeństwa urodziła się córka Zuzanna (1954-2018).

Nie pracowała zawodowo, zajmując się domem. Sporadycznie parała się aktorstwem: w 1947 roku pod nazwiskiem Łapicka wystąpiła w filmie "Dom na pustkowiu" (reż. Jan Rybkowski)^[2]. Była również autorką przekładu powieści Antoniny Koptiajewej "Iwan Iwanowicz", który posłużył do realizacji słuchowiska Teatru Polskiego Radia pt. "Miłość nie jest ślepa" (1958, reż. Jeremi Przybora)^[3].

Została pochowana pod nazwiskiem Łapicka w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (C-5-6).

• Zofia Chrząszczewska. www.sejm-wielki.pl. [dostęp 2023-03-30]. (pol.).
• Agnieszka Dajbor: Spędzili razem 58 lat. Kim była Zofia, pierwsza żona Andrzeja Łapickiego?. viva.pl, 2022-11-11. [dostęp 2023-03-30]. (pol.).
• Agnieszka Święcicka: Pierwsza żona wybaczała mu zdrady, druga "dała kopa do życia". Andrzej Łapicki uwodził na ekranie i w życiu . plejada.pl, 2022-11-11. [dostęp 2023-03-30]. (pol.).