Zmarzła Siklawa
 Zmarzła Siklawa spadająca z progu Zmarzłego Stawu pod Wysoką | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Typ | |
| Wysokość |
65 m |
| Rzeka zasilająca | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′55″N 20°06′04″E/49,181944 20,101111
| |
Zmarzła Siklawa (niem. Gefrorener Wasserfall, słow. Zmrzlý vodopád, węg. Fagyott-vízesés[1]) – wodospad w Dolinie Ciężkiej w słowackiej części Tatr Wysokich. Znajduje się nieco na północny wschód od Zmarzłego Stawu pod Wysoką, a tworzą go wody Ciężkiego Potoku opadającego z progu Doliny Ciężkiej podchodzącego pod Zmarzły Staw pod Wysoką. W starszych przewodnikach jego wysokość określana jako niewielka, Zmarzła Siklawa ma w rzeczywistości 65 metrów wysokości i jest jednym z wyższych wodospadów tatrzańskich. Ma budowę kaskadową. Górna część jest niewysoka i pojedyncza. Niżej wody spadają z wysokości około 20 metrów dwiema żyłami. Najniższa część wodospadu jest znów niepodzielona i najwyższa – około 40 metrów wysokości. Do Zmarzłej Siklawy nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne[2].
Autorem nazwy wodospadu jest Władysław Cywiński[2]. Polskie i słowackie nazewnictwo Zmarzłej Siklawy pochodzi od Zmarzłego Stawu pod Wysoką. Niemiecka i węgierska nazwa jest najprawdopodobniej kalką nazewnictwa polskiego i słowackiego, jednak nazwy te nie pochodzą bezpośrednio od Zmarzłego Stawu pod Wysoką[3].
Przypisy
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-02-21] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b Władysław Cywiński, Młynarz. Przewodnik szczegółowy, tom 6, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1998, ISBN 83-7104-011-3
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska, Bedeker tatrzański, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83-01-13184-5