Zbigniew Kosycarz
| Data i miejsce urodzenia |
26 lipca 1925 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 stycznia 1995 |
| Przyczyna śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
         
| |
Zbigniew Kosycarz (ur. 26 lipca 1925 w Smugawie k. Lubnia, zm. 12 stycznia 1995 w Gdańsku) – polski fotoreporter związany z Gdańskiem i Pomorzem Gdańskim.
Życiorys
Pochodził z Małopolski. Urodził się w rodzinie Alojzego, kolejarza, i Anieli z domu Czarnota[2]. Przed wojną ukończył szkołę powszechną i trzy klasy gimnazjum w Kętach k. Oświęcimia.
Podczas okupacji niemieckiej pracował jako robotnik drogowy, sprzedawca sklepowy oraz fotolaborant w firmie „Olesch Foto” w Andrychowie[2].
Po wojnie uczył się Liceum Spółdzielczym w Krakowie[2]. Jako komendant krakowskiego hufca Związku Harcerstwa Polskiego został oddelegowany do zakładania w Gdańsku drużyn harcerskich. Studiował malarstwo w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (studiów nie ukończył). Był fotografem na transatlantyku MS Batory.
Po przeprowadzce w czerwcu 1945 do Gdańska przez kilkadziesiąt lat dokumentował odbudowę po II wojnie światowej i życie codzienne miasta. Był fotoreporterem „Dziennika Bałtyckiego” (od 1948) i od marca 1949 „Głosu Wybrzeża”. Jego fotografie ukazywały się w „Przekroju” i „Rzeczpospolitej”.
Od 1957 był żonaty z Ludmiłą (1932–1981), gdańską dziennikarką. Od 1959 mieszkali na Starym Mieście, przy ul. Podwale Staromiejskie 89. Ojciec fotoreportera Macieja Kosycarza (1964–2020).
Zmarł w Gdańsku, pochowany na cmentarzu Oliwskim (kwatera 6-9-4)[3].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1983)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1973)
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa”
- Medal Księcia Mściwoja II (pośmiertnie, 2009)[4]
- Medal „Za Zasługi dla Marynarki Wojennej”
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
- Złota Odznaka honorowa „Zasłużony Pracownik Morza” (dwukrotnie)
- Odznaka „Zasłużony działacz ORMO”[5]
- Odznaka honorowa „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”[6] (1966)
- Odznaka „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaka „Za zasługi dla Gdańska”
- Odznaka „Za zasługi dla rozwoju kultury w Gdańsku”
- Odznaka „Za zasługi dla PCK”
- Złota Odznaka PŻM
- Złota Odznaka TPPR (1966)
Źródło:[2].
Nagrody i wyróżnienia
- tytuł Gdańszczanina Roku w plebiscycie czytelników „Wieczoru Wybrzeża” (1972)[5]
- Nagroda Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” (1979)[7]
Upamiętnienie
Od 1997 organizowany jest Pomorski Konkurs Fotografii Prasowej Gdańsk Press Foto imienia Zbigniewa Kosycarza.
W grudniu 2020 jednemu z gdańskich tramwajów nadano imię Zbigniewa i Macieja Kosycarzy[8][9].
Przypisy
- ↑ Maciej Kosycarz: Byłem palaczem, ale na szczęście w porę się zbadałem. trojmiasto.wyborcza.pl, 22 grudnia 2017. [dostęp 2020-03-30].
- ↑ a b c d KOSYCARZ ZBIGNIEW, fotoreporter – Encyklopedia Gdańska [online], gdansk.gedanopedia.pl [dostęp 2024-10-03].
- ↑ Zbigniew Kosycarz. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2020-07-27].
- ↑ Laureaci medalu księcia Mściwoja II [online], bip.gdansk.pl [dostęp 2024-10-03].
- ↑ a b Anna Pisarska-Umańska, Były współpracownik bezpieki patronem gdańskiego tramwaju [online], Gdańsk Strefa Prestiżu, 10 grudnia 2020 [dostęp 2023-03-04] (pol.).
- ↑ Grażyna Bral i inni red., Słownik dziennikarzy i publicystów Pomorza 1945–2005, Gdańsk: Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej, Oddział Morski w Gdańsku, 2008, s. 88.
- ↑ Laureaci Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” [online], bip.gdansk.pl [dostęp 2024-10-25].
- ↑ Tramwaj Kosycarzy i odsłonięcie godne mistrza dowcipu. ibedeker.pl, 2020-12-11. [dostęp 2020-12-11].
- ↑ Tramwaj Zbigniewa i Macieja Kosycarzy jeździ po Gdańsku. trojmiasto.wyborcza.pl, 2020-12-11. [dostęp 2020-12-11].