Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Zamek Lubowelski

Zamek Lubowelski
Ilustracja
Państwo

 Słowacja

Kraj

 preszowski

Miejscowość

Lubowla

Ukończenie budowy

XIV wiek

Położenie na mapie kraju preszowskiego
Mapa konturowa kraju preszowskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Zamek Lubowelski”
Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Zamek Lubowelski”
Ziemia49°18′55,17″N 20°41′57,87″E/49,315325 20,699408
Zamek w Lubowli, widok z lotu ptaka (2010)

Zamek Lubowelski[1] (słow. Hrad Ľubovňa lub Ľubovniansky hrad) – zamek we wschodniej Słowacji, obecnie w mieście Lubowla w kraju preszowskim, w historycznym regionie Spisz, wybudowany pod koniec XIII w. (pierwsza wzmianka z 1311 r.).

Obecnie częściowo jest trwałą ruiną, częściowo odbudowany. Na zamku jest udostępniona kopia aktu zastawu spiskiego. W zachowanych pomieszczeniach mieści się muzeum. W kaplicy zamkowej jest stała wystawa kopii polskich klejnotów koronacyjnych. Poniżej zamku znajduje się Muzeum Architektury Ludowej regionu spiskiego (skansen).

Historia zamku

Budowę zamku na skalnym wzgórzu zlecił król Węgier Andrzej III. Powstał trzypiętrowy pałac (parter – magazyny, 1p – sala reprezentacyjna, 2p – komnaty mieszkalne) i stołp o ośmiu piętrach po stronie zachodniej. Nieco później po stronie wschodniej powstała kuchnia.

Pomiędzy 1323 a 1342 r. zamek stał się własnością rodziny Drugethów.

8 listopada 1412 r. Zygmunt Luksemburski zastawił część ziemi spiskiej w tym zamek Lubowelski za pożyczkę u króla Polski Władysława Jagiełły w kwocie 37 tys. kop groszy praskich. Na zamku podpisano akt zastawu. Zamek stał się siedzibą zarządców zastawionego terytorium - starostów spiskich.

W 1476 r. starostwo spiskie obejmuje z przerwą na lata 1506-1522 polski ród szlachecki Kmitów. Do końca średniowiecza została wydrążona studnia w południowo-wschodniej części wzgórza zamkowego.

Do 1528 r. w związku z rosnącym zagrożeniem tureckim rozbudowano mury obronne zamku, a mieszkańcy Starej Lubowli zbudowali w ich wschodniej części okrągłą basztę nazywaną rondlem o trzech charakterystycznych strzelnicach armatnich.

Przypisy

  1. Polski egzonim uchwalony na 109. posiedzeniu KSNG, zmieniony na 111. posiedzeniu.

Linki zewnętrzne