Zalipie (województwo dolnośląskie)
wieś | |
Fragment zabudowy miejscowości | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość |
315-350[2] m n.p.m. |
Liczba ludności (III 2011) |
270[3] |
Strefa numeracyjna |
75 |
Kod pocztowy |
59-816[4] |
Tablice rejestracyjne |
DLB |
SIMC |
0192034 |
Położenie na mapie gminy Platerówka | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu lubańskiego | |
51°02′10″N 15°10′32″E/51,036111 15,175556[1] |
Zalipie (do 29 marca 1962 roku Zalipie Górne[5]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, w gminie Platerówka.
Położenie
Zalipie to wieś łańcuchowa o długości około 2,2 km leżąca na granicy Przedgórza Izerskiego, w południowej części Wzgórz Zalipiańskich, na wysokości około 315–350 m n.p.m.[2]
Podział administracyjny
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa jeleniogórskiego.
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0192040 | Lipnik | część wsi |
Historia
Zalipie utworzono w 1962 roku z górnej części wsi Platerówka, która wówczas nazywała się Zalipiem Dolnym[2]. W 1825 roku znajdowało się tutaj 137 domów, w tym: dwór, kościół ewangelicki, szkoła ewangelicka z nauczycielem, młyn wodny, wiatrak, 2 młyny do mielenia kory dębowej i olejarnia[2]. W miejscowości pracowało 41 warsztatów lniarskich i 7 bawełnianych, a wśród mieszkańców było 4 bednarzy oraz po dwóch stolarzy i tokarzy[2]. W 1840 roku we wsi były 152 domy, szkoła, młyn wodny o 2 kołach, wiatrak koźlak i holenderski, dwa młyny i 4 gospody[2]. W 1880 roku wieś znacznie ucierpiała w wyniku wielkiej powodzi[2].
W 1945 roku w miejscowości osiedliła się grupa osadniczek z 1 Samodzielnego Batalionu Kobiecego im. Emilii Plater[2]. W 1978 roku były tu 44 indywidualne gospodarstwa rolne i PGR, który zlikwidowano w latach 90.[2].
Zabytki
W Zalipiu zachowały się liczne domy mieszkalne i gospodarcze o cechach charakterystycznych dla regionu, pochodzące z XIX i XX wieku[2].
Szlaki turystyczne
Przez Zalipie prowadzi szlak rowerowy[8]:
- z Grabiszyc Średnich do Platerówki.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 157715
- ↑ a b c d e f g h i j Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 2: M-Ż. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 464, 465. ISBN 83-85773-61-4.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych. Poczta Polska S.A., styczeń 2013. s. według wyboru. [dostęp 2014-03-09].
- ↑ Zarządzenie nr 29 Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 marca 1962 r. w sprawie zmiany nazw niektórych miejscowości. (M.P. z 1962 r. nr 28, poz. 118)
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Mapa turystyczna. [dostęp 2019-07-21].
Bibliografia
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (M-Ż). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-61-4.