Zachowanie prospołeczne
Zachowanie prospołeczne to postępowanie, które ma przynieść korzyść innej osobie lub grupie osób. Do zachowań prospołecznych zaliczamy działanie zorientowane na pomaganie innym, dzielenie się z innymi oraz ochrona.
Istnieją dwa tradycyjne podejścia do zachowań prospołecznych. Według pierwszego podejścia zachowania są uwarunkowane biologicznie a według drugiego są one wynikiem wychowania, podczas którego następuje wzmacnianie pozytywnych zachowań oraz naśladownictwo[1].
Stanowisko Stevena Pinkera ilustruje cytat[2]:
Niezależnie od przyczyn, obniżenie stopnia przemocy wśród naszego gatunku ma znamienne konsekwencje. Ludzka nieludzkość wobec innych ludzi przez długi czas była przedmiotem moralizacji. Dzięki wiedzy, że coś w sposób znaczący obniżyło przemoc, możemy rozpatrywać tę kwestię w kategoriach przyczynowo-skutkowych. Zamiast pytać „Dlaczego są wojny?”, możemy zapytać: „Dlaczego jest pokój?”. Od czasów, które sankcjonowały masowe mordy, po to, jak traktujemy dziś koty, musimy robić coś dobrze. Miło byłoby wiedzieć, co to jest.
Przypisy
- ↑ Motywacja, postawy prospołeczne a osobowość, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1979
- ↑ Steven Pinker: Coraz milsi. [w:] Polski Portal Psychologii Społecznej [on-line]. 18 listopada 2013. [dostęp 2018-09-26].
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- prospołeczne zachowania, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2018-09-26].
- Osobowość prospołeczna – dlaczego zachowanie zorientowane na współpracę i normę stanowi o normalności? Hans-Ludwig Kroeber, Nervenarzt 2011, 82:37–42
- Grażyna Bartkowiak, Zachowania prospołeczne jako źródło przyjęcia odpowiedzialności za usługodawcę, Zeszyty Naukowe / Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu 2012, nr 229, 321–334