Złotno
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
520-550[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
187[3] |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
57-340[4] |
| Tablice rejestracyjne |
DKL |
| SIMC |
0855977 |
Położenie na mapie gminy Szczytna  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
 50°25′17″N 16°23′39″E/50,421389 16,394167[1]
| |
Złotno (niem. Goldbach) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Szczytna[5].
W przeszłości do wsi należał przysiółek Dłużynka (niem. Langenbusch)[6]. Obecnie nazwa niestandaryzowana.
Położenie
Złotno to wieś o rozproszonej zabudowie, leżąca w Obniżeniu Dusznickim, u stóp środkowego piętra wierzchowiny Gór Stołowych, w dolinie Kamiennego Potoku, na wysokości około 520–550 m n.p.m.[2]
Podział administracyjny
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Historia
Złotno jest najmłodszą miejscowością Gór Stołowych, zostało założone w roku 1834 przez mjr. Leopolda von Hochberga, właściciela Szczytnej[7]. W połowie XIX wieku uruchomiono kamieniołom piaskowca w pobliskich Skałach Puchacza i wybudowano drogę do transportu urobku[7]. Przy tej drodze, na północ od wsi powstała potem cegielnia[7]. W drugiej połowie XIX wieku w okolicy rozwinął się ruch turystyczny[7]. Powstała tam wtedy popularna gospoda „Mała Szwajcarka”[2].
Szlaki turystyczne
Przez Złotno prowadzą dwa znakowane szlaki turystyczne:
droga Szklary-Samborowice
– Jagielno – Przeworno – Gromnik – Biały Kościół – Żelowice – Ostra Góra – Niemcza – Piława Dolna – Góra Parkowa – Bielawa – Kalenica – Nowa Ruda – Przełęcz pod Krępcem – Tłumaczów – Radków – Pasterka – Przełęcz między Szczelińcami – Karłów – Lisia Przełęcz – Białe Skały – Skalne Grzyby – Batorów – Skała Józefa – Złotno – Duszniki-Zdrój – Schronisko PTTK „Pod Muflonem” – Stare Bobrowniki – Nowe Bobrowniki – Szczytna – Zamek Leśna – Polanica-Zdrój – Przełęcz Sokołowska – Łomnicka Równia – Huta – Bystrzyca Kłodzka – Igliczna – Międzygórze – Przełęcz Puchacza[8]
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 162049
- ↑ a b c Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, s. 275. ISBN 83-7005-301-7.
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1637 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-03-07].
- ↑ Request Rejected [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2023-07-31].
- ↑ a b c d Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, s. 471, 472. ISBN 978-83-89188-95-3.
- ↑ Informacje zawarte na stronie PTTK Strzelin; dostęp: 3.08.2015
Bibliografia
- Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak, Iwona Chomiak, Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625.
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, ISBN 83-7005-301-7
| Miasto | |
|---|---|
| Części miasta | |
| Wsie | |
| Nieoficjalna część miasta | |
| Nieoficjalne części wsi |
|
| Opuszczone miejscowości |
