Yongle
| |||||||
| |||||||
| |||||||
| |||||||
| |||||||
| cesarz Chin | |||||||
| Okres |
od 17 lipca 1402 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Era panowania |
Yǒnglè (永樂) | ||||||
| Poprzednik | |||||||
| Następca | |||||||
| Dane biograficzne | |||||||
| Dynastia | |||||||
| Data urodzenia |
2 maja 1360 | ||||||
| Data śmierci |
12 sierpnia 1424 | ||||||
| Ojciec | |||||||
Yongle (chiń. 永樂; imię osobiste: Zhu Di, chiń. 朱棣; ur. 2 maja 1360, zm. 5 sierpnia 1424[1]) – trzeci cesarz Chin z dynastii Ming, panujący od 17 lipca 1402 r. aż do śmierci.
Był czwartym synem założyciela dynastii Ming, Hongwu. W chwili śmierci swojego ojca rezydował w Pekinie, będąc dowódcą wojsk strzegących północnej granicy, i wykorzystał swoją pozycję do obalenia prawowitego następcy tronu, swojego bratanka Jianwena, po niemal czteroletniej krwawej wojnie domowej. Przeniósł stolicę z Nankinu do Pekinu, skąd w trakcie swojego panowania podjął pięć wielkich zwycięskich wypraw przeciwko mongolskim koczownikom, które zapewniły Chinom bezpieczeństwo. Próbował także podbić Wietnam. Za jego panowania eunuch Zheng He rozpoczął swoje wielkie wyprawy morskie.
Przypisy
- ↑ Yongle, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2023-01-31] (ang.).
Bibliografia
- C.P. Fitzgerald: Chiny. Zarys historii kultury. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1974.
- L. Carrington Goodrich, Chaoying Fang: Dictionary of Ming biography, 1368-1644. Volume I. New York: Columbia University Press, 1976. ISBN 0-231-03801-1.
- Witold Rodziński: Historia Chin. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydaw., 1974.