Wzgórze Ofel
 Ofel w roku 1000 p.n.e. (powierzchnia wówczas ok. 10 000 akrów, populacja ok. 2000) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
Położenie na mapie Jerozolimy  | |
Położenie na mapie Izraela  | |
 31°46′21,30″N 35°14′06,11″E/31,772583 35,235031
| |
Wzgórze Ofel (hebr. עֹ֫פֶל) – niewielkie wzniesienie w południowo-wschodniej Jerozolimie w Izraelu (708 do 630 m n.p.m.). Kolebka miasta, która pierwotnie obejmowała swym terytorium tylko najwyższą część Ofelu (X w. p.n.e.). Nazwa Ofel oznacza kopiec, stos i jest zapewne odwołaniem do skalistej rzeźby wzgórza.
Wzgórze Ofel leży pomiędzy dolinami Cedronu i Tyropeonu, na południe od Wzgórza Świątynnego. Ma kształt podłużnej nerki, rozciągającej się z północy ku południowi. Jego wyższa część znajduje się na północy, to tutaj musiały znajdować się pałace królewskie w czasach monarchii izraelskiej. Najniższa część leży na południu, skąd stoki wzniesienia nieco łagodniej schodzą w kierunku Sadzawki Siloe.
Wzgórze Ofel było rzeczywistym starotestamentowym Syjonem, o którym mówią liczni biblijni autorzy. Obecnie nazwę tę nosi wzniesienie, na którym znajduje się chrześcijański Wieczernik, co wynika z błędnego przekonania, że tu znajdowało się starożytne Miasto Dawida[1].
Paradoksalnie Ofel, który było pierwszą dzielnicą Jerozolimy w czasach Dawida i Salomona, znajduje się dzisiaj poza linią murów Starej Jerozolimy.
Przypisy
- ↑ Eugene Hoade OFM, Guide to the Holy Land, Franciscan Printing Press, Jerozolima 1984, 89-98.
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Jak mógł wyglądać Ofel w 1000 p.n.e.. templeinstitute.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-01)].
