Ten artykuł dotyczy technologii tworzyw sztucznych. Zobacz też: wytłaczanie (metalurgia).

Wytłaczanie – w inżynierii chemicznej proces wytwarzania długich elementów z tworzyw sztucznych^[1]. Polega na uplastycznianiu tworzywa w układzie uplastyczniającym i przepychaniu go przez kanały o odpowiednim profilu. Wytłaczanie jest metodą przetwórstwa fizyczno-chemicznego II rodzaju (PEC II).

Proces odbywa się w wytłaczarkach, składających się z trzech układów: napędowego, sterowania i uplastyczniającego. Tworzywo ogrzewa się do uzyskania odpowiedniej plastyczności, a następnie przetłacza się przez głowicę wytłaczarską (ustnik) i chłodzi uzyskując tzw. wytłoczynę. Do przemieszczania tworzywa stosuje się przenośniki śrubowe (ślimaki) lub tłoki^[1].

• konwencjonalne
• porujące – do układu uplastyczniającego dodaje się porofor
• auto–termiczne – ciepło dostarczane przez tarcie
• powlekające – podciśnieniowe i ciśnieniowe
• z rozdmuchiwaniem – swobodne (otrzymuje się folię rurową) lub z ograniczeniem mechanicznym (otrzymuje się pojemniki)
• z napełnianiem – np. kroplówki
• z granulowaniem – w wodzie lub powietrzu, z proszku robi się granulat
• współwytłaczanie – otrzymywanie wytłoczyn składających się z kilku warstw różniących się np. kolorem lub strukturą; w procesie tym wykorzystuje się dwie lub więcej wytłaczarek, z których każda dostarcza określone tworzywo sztuczne przy stałym wydatku objętościowym do wspólnej głowicy (matrycy) wytłaczającej.

• formowanie wtryskowe