Wola Wysocka
 Zabytkowa cerkiew w Woli Wysockiej | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Populacja • liczba ludności |
| ||
| Kod pocztowy |
80350 | ||
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
 50°04′40″N 23°56′14″E/50,077778 23,937222
| |||
Wola Wysocka (ukr. Воля-Висоцька) – wieś na Ukrainie w rejonie żółkiewskim obwodu lwowskiego, założona w 1578. Miejscowość liczy 1739 mieszkańców.
W Woli Wysockiej znajduje się drewniana cerkiew z 1598 roku z cennym ikonostasem i najstarszymi polichromiami (z 1611 roku) w tej części Ukrainy. Obok cerkwi dzwonnica z XVIII wieku[1].
W 1880 roku mieszkało tu 172 rzymskich katolików, 535 grekokatolików i 44 wyznawców judaizmu; 26 osób przyznawało się do polskości, 678 było Rusinami, 47 Niemcami[2].
W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Wola Wysocka. W 1921 roku mieszkało w niej 1122 mieszkańców: 342 Polaków (z tego 41 wyznawało judaizm), 776 Ukraińców i 4 Żydów[3].
W granicach Woli Wysockiej zanajduje się dawniej odrębna wieś Lipina.
Zbrodnie w Woli Wysockiej
W marcu 1944 roku oddziały OUN-UPA zabiły w Woli Wysockiej 180 Polaków. Ofiary pochowano w zbiorowej mogile[1]. Według Motyki do napadu na Polaków doszło w pierwszej połowie kwietnia (autor ten nie podaje liczby zabitych)[4]. Według sprawozdania Komendy Głównej NOW z maja 1944 w Woli Wysockiej nie było już Polaków[5].
W październiku 1944 w Woli Wysockiej zamordowano 16 kobiet i dzieci. Sprawcą zbrodni była bojówka Służby Bezpieczeństwa OUN "Karmeliuka"[6].
24 grudnia 1944 roku ukraińscy nacjonaliści zabili we wsi 18 rodzin pod zarzutem "zdrady ukraińskiego narodu" i donosicielstwa do NKWD[7][8].
Przypisy
- ↑ a b Grzegorz Rąkowski, Ziemia Lwowska. Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Część III, Pruszków: Rewasz, 2007, s. 130-131, ISBN 978-83-89188-66-3, OCLC 189428719.
- ↑ Filip Sulimierski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIII. Warszawa: 1880-1914, s. 818.
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 1140, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.
- ↑ Grzegorz Motyka, Ukraińska partyzantka 1942-1960, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 2006, s. 386, ISBN 83-88490-58-3, OCLC 838973434.
- ↑ Lucyna Kulińska, Dzieje Komitetu Ziem Wschodnich na tle losów ludności polskich Kresów w latach 1943-1947. Tom II. Kraków 2001, ISBN 83-858-27-72-2, s. 795
- ↑ Damian Karol Markowski, W cieniu Wołynia. „Antypolska akcja” OUN i UPA w Galicji Wschodniej 1943-1945, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2023, ISBN 978-83-08-08166-2, s. 314
- ↑ Grzegorz Motyka, "Ukraińska partyzantka 1942-1960", s. 473
- ↑ Grzegorz Rossoliński-Liebe, Stepan Bandera: The Life and Afterlife of a Ukrainian Nationalist. Fascism, Genocide, and Cult, Stuttgart: Ibidem Verlag, 2014, s. 304, ISBN 978-3-8382-0604-2, ISBN 978-3-8382-0686-8, OCLC 947204584.
Linki zewnętrzne
- Wola Wysocka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 818.