Wojciech Skuza

Data i miejsce urodzenia	6 kwietnia 1908 Łubnice
Data i miejsce śmierci	27 sierpnia 1942 Iran
Zawód, zajęcie	poeta, pisarz, publicysta
Multimedia w Wikimedia Commons

Wojciech Skuza (ur. 6 kwietnia 1908 w Łubnicach, zm. 27 sierpnia 1942 w Iranie) – polski poeta, pisarz, publicysta.

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Ukończył studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego (na którym studiował od 1928). Był działaczem Polskiej Akademii Młodzieży Ludowej i współredaktorem pisma „Znicz”. W latach 1934–1935 pracował jako nauczyciel w Zakopanem, a następnie, do 1936, wykładał literaturę na Uniwersytecie Ludowym w Gaci.

Po wybuchu wojny przebywał we Lwowie, gdzie 19 listopada 1939 roku podpisał oświadczenie części pisarzy polskich witające przyłączenie Kresów Wschodnich do sowieckiej Zachodniej Ukrainy^[1], co nie uchroniło go jednak przed zesłaniem.

Zmarł wkrótce po ewakuacji wojska polskiego z ZSRR do Iranu.

• 1932 – Kolorowe słowa (poezje)
• 1933 – Kumac. Rzecz o Wojciechu Bartosu Głowackim (poemat chłopski o r. 1794)
• 1937 – Fornale (poemat)
• 1938 – Wieś tworząca... (felietony)

Wojciech Skuza jest patronem Publicznej Szkoły Podstawowej w Łubnicach^[2].

• Dariusz Baliszewski, Krzysztof Kunert: Prawdziwa historia Polaków: Ilustrowane wypisy źródłowe 1939–1945. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 1999. ISBN 83-87893-33-1.

• Publikacje Wojciecha Skuzy w bibliotece Polona