Wojciech Oppeln-Bronikowski
 herb Osęk | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
1848 |
| Data i miejsce śmierci |
10 sierpnia 1918 |
Wojciech Oppeln-Bronikowski z Bronikowa herbu Osęk[1] (ur. 1848[2], zm. 10 sierpnia 1918[3] w Warszawie[4]) – inżynier i działacz społeczny, inżynier technolog, techniczny inspektor ubezpieczeń[4]
Życiorys
Ukończył gimnazjum i praktykę bankierską w Poznaniu, a następnie w pracował Banku Związkowym w Berlinie oraz studiował na Uniwersytecie Berlińskim i działał jako inwestor giełdowy. Następnie podjął studia na Politechnice w Zurychu, a później w Monachium, uzyskując tytuł inżyniera technologa i w tym charakterze pracował w Czechach, na Wołyniu, Podolu i w Ukrainie[3].
W 1878 przybył do Warszawy, a w 1879 wyjechał do Łodzi w charakterze inspektora Warszawskiego Towarzystwa Ubezpieczeń od Ognia. W Łodzi w 1881 podjął się organizacji planu miasta wraz z przedmieściami oraz uregulowaniem numeracji ulic na nieruchomościach oraz oznakowania nazw ulic. Nieruchomości dotychczas były numerowane numerami hipotecznymi – część z nich posiadała księgi hipoteczne w Piotrkowie Trybunalskim, a część w Łodzi. W 1883 został sekretarzem zarządu łódzkiego oddział Towarzystwa Popierania Rosyjskiego Przemysłu i Handlu, gdzie skutecznie działał przeciwko wprowadzeniu podatku na przemysł w Królestwie Polskim. W latach 1886–1890 z jego inicjatywy przy oddziale powstała czytelnia, przekształcona w „Klub Przemysłowiec”, a także utworzono sekcję techniczną, przekształconą w Towarzystwo Techników oraz otwarto w Łodzi Komitet Giełdowy[3].
Zainicjował także w 1886 powstanie Komitetu Kanalizacji i Wodociągów, którego był sekretarzem[5][6]. Komitet przeprowadził studia w guberniach: piotrkowskiej, kaliskiej i warszawskiej oraz sporządzio szczegółowe plany Łodzi oraz plan niwelacyjny, na którym zaprojektowano sieć kanalizacyjną. Materiały te były podstawą do sporządzenia planów sieci przez Williama Lindley'a. Był także współzałożycielem „Dziennika Łódzkiego”[3].
w 1910 kupił od Edwarda Herbsta, tzw. Dom Hilarego Majewskiego, dawny om własny łódzkiego architekta miejskiego – Hilarego Majewskiego[7].
Życie prywatne
Pochodził z rodziny ziemiańskiej z województwa poznańskiego. był synem Stefana Oppeln-Bronikowskiego[3] herbu Osęk (ur. 1819)[1] i Franciszki z domu Rożnowskiej[3] (zm. 1882). Jego żoną była Felicja z domu Smoleńska (1859–1892), z którą miał dwie córki: Julię (ur. 1881) i Jadwigę (ur. 1881)[1].
Został pochowany w grobie rodzinnym w części rzymskokatolickiej Starego Cmentarza w Łodzi[2].
Przypisy
- ↑ a b c Wojciech Bronikowski z Bronikowa h. Osęk (ID: dw.39595) [online], Sejm-Wielki.pl.
- ↑ a b Wojciech Oppeln-Bronikowski [online], billiongraves.com [dostęp 2023-11-06].
- ↑ a b c d e f Wspomnienie pośmiertne, „Głos Poranny” (273), crispa.uw.edu.pl, 1 września 1918 [dostęp 2023-11-02].
- ↑ a b nerolog, „Godzina Polski” (221), bc.wbp.lodz.pl, 14 sierpnia 1918, s. 6 [dostęp 2023-11-06].
- ↑ Kanalizacya i wodociągi. „Dziennik Łódzki”. Rok III (nr 206), s. 1, 1886-09-17. Antoni Chomętowski (red.). Łódź: Stefan Kossuth. ISSN 1898-3111. [dostęp 2016-08-11].
- ↑ Kanalizacya i wodociągi miasta Łodzi. „Dziennik Łódzki”. Rok VII (nr 246), s. 1, 1890-11-01. Bolesław Knichowiecki (red.). Łódź: Stefan Kossuth. ISSN 1898-3111. [dostęp 2016-08-11].
- ↑ Monika Czechowicz, Ulica Włókiennicza w Łodzi, dom pod numerem 11 i... Post Scriptum z 2021 roku. [online], baedeker łódzki, 27 kwietnia 2014 [dostęp 2021-05-27].