Wojciech Korejwa
| Wojciech Korejwa | |
 Dębno | |
| Korejwa z Sowgotska | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
XIV w. |
| Data śmierci |
XV w. |
| Ojciec |
Sowgut? |
Wojciech Korejwa herbu Dębno[a][1][2][3] (ur. w XIV w., zm. w XV w.) – bojar litewski[1], adoptowany podczas unii horodelskiej (1413)[1].
Tytułował się mianem z Sowgotska[1].
Życiorys
Korejwa był postacią historycznie mało znaną. Aktem unii horodelskiej zawartej w 1413 roku adoptowany do herbu Dębno. Ród Dębnów reprezentował i przywiesił do aktu swą pieczęć Dobiesław z Oleśnicy[1].
Życie prywatne
Jego imię (Korejwa) na Litwie było dość rozpowszechnione i daje się je stwierdzić u kilku rodów (np. u Giedrojciów). Na jego pochodzenie może rzucać światło jego rodzinne Sowgotsko (Sowgodsko, Sanguniszki). Nie ulega bowiem wątpliwości, że jest dana miejscowość tożsama z osadą Sowguttendorf, która wspomniana jest w opisie jednej z krzyżackich rejz, jako leżąca w pobliżu Kiernowa. Nazwa ta pozostaje również niewątpliwie w związku z imieniem Sowgut, które to nosi bojar litewski wspomnianej w innej znów rejzie z roku 1386, jako mieszkaniec wsi Girstawtendorff. Władysław Semkowicz spekuluje, że zważywszy na dane fakty można by wnieść, że Korejew był synem Sowguta, a wnukiem Girstawta[1].
Zobacz też
Uwagi
- ↑ W zależności od źródeł (podanych obok), był zapisywany również jako Corewa, Korewa, Corejowa, Coreywa, Coreyawd, Koreyowa, Korewny, Koreywa, Korejwo.
Przypisy
- ↑ a b c d e f Władysław Semkowicz (red.), Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie., t. V, Lwów: Towarzystwo Heraldyczne we Lwowie, 1921, s. 53.
- ↑ Stanisław Kutrzeba, Władysław Semkowicz, Akta unji Polski z Litwą, 1385-1791, Skł. gł. w księg. Gebethnera i Wolffa, 1932, s. 461 [dostęp 2021-08-05] (pol.).
- ↑ Lituano-Slavica Posnaniensia, UAM, 1989, s. 76, ISBN 978-83-232-0037-6 [dostęp 2021-08-05] (pol.).
Bibliografia
- Grzegorz Błaszczyk: Herbarz szlachty żmudzkiej, tom III, strony 205-206. Warszawa: DiG, 2014. ISBN 978-83-7181-910-0.
- Rimvydas Petrauskas, Lietuvos Diduomenė XIV a. Pabaigoje – XV a.