Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Witold Rowicki

Witold Rowicki
Witold Kałka
Ilustracja
Witold Rowicki (1983)
Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1914
Taganrog

Data i miejsce śmierci

1 października 1989
Warszawa

Narodowość

polska

Język

polski

Alma Mater

Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie

Dziedzina sztuki

muzyka poważna

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Witold Rowicki, właśc. Witold Kałka (ur. 26 lutego 1914 w Taganrogu, zm. 1 października 1989 w Warszawie) – polski dyrygent, pedagog, organizator życia muzycznego, propagator muzyki.

Życiorys

Witold Rowicki (przed 1952)

Urodził się w Taganrogu w Rosji, w polskiej rodzinie Jana i Nadziei Kałków. W 1923 r. wraz z rodziną repatriował z ZSRR do Polski. Uczęszczał do szkoły powszechnej i gimnazjum początkowo w Żywcu, następnie w Nowym Sączu. Od 1931 r. studiował w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie w klasie skrzypiec u Artura Malawskiego, teorii muzyki uczył się u dyrektora Michała Piotrowskiego i Bolesława Wallek-Walewskiego.

Witold Rowicki był w grupie trzech najzdolniejszych studentów, którzy otrzymali stypendium państwowe (75 zł miesięcznie). Studenci wykonywali koncerty dla Polskiego Radia w Krakowie. Jako dyrygent zadebiutował w roku 1933. Zorganizował Orkiestrę Związku Młodzieży Przemysłowej i Rękodzielniczej. Studia ukończył w roku 1938. Po dyplomie otrzymał stanowisko profesora gry na skrzypcach w macierzystej uczelni. Okres okupacji niemieckiej spędził w Krakowie, gdzie odbył studia kompozytorskie i muzykologiczne u prof. Zdzisława Jachimeckiego.

Po II wojnie światowej organizował i był kierownikiem artystycznym oraz I dyrygentem Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, po powrocie Grzegorza Fitelberga do kraju został jego zastępcą.

Od 1950 r. został dyrektorem artystycznym Orkiestry Filharmonii w Warszawie (obecnie Filharmonii Narodowej), z którą odbył liczne tournées zagraniczne. Prowadził wielokrotnie (do roku 1970) koncerty finałowe na Konkursach Pianistycznych im. Fryderyka Chopina[1].

W latach 1952–1954 prowadził klasę dyrygentury w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. W roku 1966 otrzymał nagrodę państwową I stopnia. W roku 1984 na Jubileuszowym Koncercie z okazji 70-lecia urodzin dyrygował orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, która wykonała między innymi IX Symfonię Ludwiga van Beethovena z Odą do Radości.W latach 1983–1985 był dyrektorem artystycznym Bamberger Symphoniker.

Ze swoimi orkiestrami nagrał ponad 100 płyt. Przykładowe nagrania z Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie pod dyrekcją Witolda Rowickiego:

Witold Rowicki skomponował też melodię do wiersza Krzysztofa Kamila Baczyńskiego „Maszeruje pluton”.

Od 1971 był członkiem Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie[2].

Od 1939 był mężem Joanny z Nowaków.

Zmarł w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 2-2-9)[3].

Ordery i odznaczenia

Nagrody[4]

  • 1950: Państwowa Nagroda Artystyczna II st. (zbiorowa)
  • 1963: Nagroda Związku Kompozytorów Polskich
  • 1963: Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II st.
  • 1966: Nagroda Państwowa I st.
  • 1973: Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I st.
  • 1983: Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za twórczość i działalność artystyczną
  • 1983: Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I st. (po raz drugi)

Jego nagrania zdobywają nagrody także już po śmierci artysty. Patrz: Fryderyki 1999, Fryderyki 2000.

Upamiętnienie

  • W styczniu 2005 ciągowi pieszemu w rejonie ulic Moniuszki i Świętokrzyskiej w Warszawie nadano nazwę pasaż Witolda Rowickiego[10]
  • Na kamienicy przy ul. Chocimskiej 35 w Warszawie, w której w latach 1959–1989 mieszkał artysta, umieszczono tablicę pamiątkową.
  • W roku 2014 nadano Państwowej Szkole Muzycznej I st. w Żywcu imię Witolda Rowickiego.
  • W roku 2016 odbył się w Żywcu I Ogólnopolski Konkurs Skrzypcowy „Witold Rowicki in Memoriam” przeznaczony dla uczniów szkół muzycznych I i II stopnia.
  • Ulice w Tarnowskich Górach oraz we wsi Budy Grzybek zostały nazwane imieniem Witolda Rowickiego.

Przypisy

  1. ↑ Jerzy Waldorf - „Diabły i Anioły”
  2. ↑ "Biuletyn Zamek", nr 17a, 19 czerwca 1971, s. 5.
  3. ↑ Cmentarz Stare Powązki: WITOLD ROWICKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-03-07].
  4. ↑ a b c d e Witold Rowicki - Biogram [online], www.witoldrowicki.com [dostęp 2023-08-02] (pol.).
  5. ↑ M.P. z 1950 r. nr 75, poz. 864 „za wybitne zasługi, położone w dziedzinie upowszechnienia muzyki polskiej”.
  6. ↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1565 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  7. ↑ M.P. z 1947 r. nr 143, poz. 877 „za wybitne zasługi na polu krzewienia kultury muzycznej” - wskazany jako Kałka-Rowicki Witold.
  8. ↑ Uznanie dla twórców kultury [w:] Trybuna Robotnicza, nr 170, 19 lipca 1984, s. 1–2.
  9. ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
  10. ↑ Uchwała Nr XLV/1115/2005 Rady miasta stołecznego Warszawy z dnia 27 stycznia 2005 r. w sprawie nadania nazwy ciągowi pieszemu w Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy. „Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego Nr 55 poz. 1357”, 11 marca 2005. 

Linki zewnętrzne

Dyrektorzy-dyrygenci Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Narodowej
Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Witold_Rowicki