Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Winterthur

Winterthur
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Szwajcaria

Kanton

Zurych

Okręg

Winterthur

BFS Nummer

0230

Zarządzający

Michael Künzle

Powierzchnia

68,07 km²

Wysokość

439 m n.p.m.

Populacja (31 grudnia 2022)
• liczba ludności
• gęstość


116 906[1]
1717 os./km²

Nr kierunkowy

052

Kod pocztowy

8400-8409, 8310, 8352, 8404, 8482, 8542, 8545

Tablice rejestracyjne

ZH

Plan Winterthur
Położenie na mapie Szwajcarii
Mapa konturowa Szwajcarii, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Winterthur”
Ziemia47°29′59″N 8°45′00″E/47,499722 8,750000
Strona internetowa

Winterthur (fr. Winterthour, lat. Vitudurum) – miasto i gmina (Politische Gemeinde) w północnej Szwajcarii, w kantonie Zurych, siedziba administracyjna okręgu (Bezirk) Winterthur. Leży nad rzekami Töss i Eulach. Powierzchnia miasta wynsoi 68,07 km².

W Winterthur znajduje się Szwajcarskie Centrum Nauki Technorama (Swiss Science Center), oferujące ponad 500 interaktywnych stacji doświadczeń z różnych dziedzin nauki.

W 1940 miejsce internowania polskich żołnierzy z 2 Dywizji Strzelców Pieszych, dla których otwarto specjalnie szkołę techniczną (Schweizerische Technische Fachschule)[2].

Demografia

W Winterthur mieszka 116 906 osób[1]. W 2021 roku 25,2% populacji gminy stanowiły osoby urodzone poza Szwajcarią[1].

Transport

Przez teren miasta przebiegają autostrady A1 i A4 oraz drogi główne nr 1, nr 7 i nr 15.

Do 1961 r. w mieście jeździły tramwaje, jeżdżą nadal trolejbusy.

Znajduje się tutaj stacja kolejowa Winterthur oraz lotnisko Winterthur.

Sport

Osoby związane z Winterthur

Współpraca

Miejscowości partnerskie:

Przypisy

  1. a b c Bundesamt für Statistik, Ständige Wohnbevölkerung nach Staatsangehörigkeitskategorie, Geschlecht und Gemeinde, definitive Jahresergebnisse, 2020 – 2020 | Tabelle [online], Bundesamt für Statistik, 1 września 2021 [dostęp 2022-05-16] (niem.).
  2. Stephen Halbrook Szwajcaria i naziści. Jak alpejska republika przetrwała w cieniu III Rzeszy, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2015, strony 99, 161