Polimery liniowe(łańcuchowe) – są to polimery, w których łańcuchy główne są proste i nie mają żadnych rozgałęzień.

Polimery są to związki chemiczne o bardzo dużych cząsteczkach zbudowane z jednostek powtarzalnych – merów (poli–wiąże; mer –część). Polimer liniowy można przedstawić schematycznie jako łańcuch powtarzających się jednostek konstytutywnych (merów). Przykładami polimerów liniowych są: polietylen i poli(chlorek winylu).

Polimery liniowe powstają w wyniku polimeryzacji monomerów z jednym wiązaniem podwójnym, bądź polikondensacji albo poliaddycji monomerów dwufunkcyjnych.

Własności polimerów w znaczącym stopniu zależą od makrostruktury i mikrostruktury tych związków. Związki o budowie liniowej są często termoplastyczne, to znaczy są topliwe w określonych temperaturach, a także rozpuszczalne w niektórych rozpuszczalnikach.

Polimery liniowe są mniej amorficzne, mają wyższą temperaturę mięknienia i zeszklenia w porównaniu do polimerów rozgałęzionych. Są również mniej elastyczne.  Usieciowanie przestrzenne polimerów powoduje znaczne podwyższenie ich wytrzymałości mechanicznej.

Rzadko występują w postaci wyprostowanej i najczęściej przybierają ukształtowanie globularne, lamelarne lub rektalne. Postacie konformacyjne łańcucha polimerowego ilustruje rysunek.

Ukształtowanie głównego łańcucha polimerowego:

a) postać globularna (kłębek),
b) postać lamelarna (sfałdowana),
c) postać rektalna (zygzakowata płaska)

1. T. Sikorski, Podstawy chemii i technologii polimerów, PWN Warszaw, 1985.
2. Thermal stability of polymers vol.1, Edited by RobertT. Conley, Marcel Dekker., New York 1970.
3. W.Schnabel, Polymer degradation, Akademie-Verlag, Berlin 1981.
4. Praca zbiorowa pod red. Z.Florianczyka i S.Penczka, Chemia polimerów t.III, Oficyna
5. Wydawnicza, PW. 1997.5.
6. 5. Praca zbiorowa pod red. A.K.Błędzkiego, Recykling materiałów polimerowych, WNT Warszawa, 1997.

Kategoria:Polimery