Pani Wszystkich Narodów – seria objawień maryjnych w latach 1945 – 1959, których doznała w latach 1945-1959 Ida Peerdeman, mieszkanka Amsterdamu^[1].

Ida Peerdeman, ur. 1905 w Alkmarze, pochodziła z głęboko religijnej wielodzietnej rodziny. Po przeprowadzce do Amsterdamu pracowała w fabryce perfum. Po raz pierwszy doznała objawienia w wieku 40 lat, w czasie kiedy Niemcy nadal okupowały Holandię.

W czasie wizyty domowej jej spowiednika o. Frehe, Ida Peerdeman zauważyła światło w rogu swojego pokoju. Stamtąd przyszła kobieta, która określała siebie mianem "Pani Wszystkich Narodów" i poleciła powtarzać wszystkie jej słowa. Objawienie z 1945 było pierwszym spośród 207 widzeń, których doświadczyła I. Peerdeman w ciągu kolejnych czternastu lat. Widzenia ustały 31 maja 1959. W trakcie objawień Matka Boża przekazała Idzie Peerdeman 25 przesłań, zawierających przepowiednie, ostrzeżenia, napomnienia, ale także pocieszenia i obietnice. W 1951 roku Matka Boża zwróciła się do niej żądaniem namalowania obrazu z jej wizerunkiem i podyktowała jej krótką modlitwę, którą przetłumaczono na wiele języków.

Po raz pierwszy sprawą objawień zajął się w maju 1956 katolicki ordynariusz diecezji Haarlem, bp Johannes Huibers nie dopatrując się w nich dowodów na ich nadprzyrodzony charakter. Jednocześnie zabronił jakichkolwiek form kultu związanych z objawieniami Peerdeman ^[2]. Stanowisko to zostało zweryfikowane przez bp Henry'ego Bomersa w 1996, który zachował wstrzemięźliwy stosunek do objawień, ale akceptował wezwanie maryjne jako "Pani Wszystkich Narodów". Nadnaturalny charakter objawień amsterdamskich został uznany przez Kościół 31 maja 2002 roku^[3].

Kategoria:Objawienia maryjne