Wikipedysta:Filet 123/brudnopis 3
Girardia tigrina[1] | |
Girard, 1850 | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Nadtyp | |
Typ | |
Gromada | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj |
Girardia |
Gatunek |
G. tigrina |
Girardia tigrina – gatunek wirka, przedstawiciela rzędu wirków trójjelitowych (inaczej wypławków; Tricladida) z rodziny Dugesiidae.
Taksonomia
Morfologia
Ian R. Ball i T. B. Reynoldson w swej książce poświęconej brytyjskim przedstawicielom wypławków mówią, że osobniki mogą dorastać do 18 mm długości i 3 mm szerokości, chociaż jednocześnie wspominają, że okazy zwykle rosną mniejsze[2]. Inne źródła mówią, że wypławki te mogą osiągać od 9 do 15 mm długości ciała[3]. Ta zmienność w rozmiarze wynika ze zdolności do regeneracji utraconych części ciała[3]. Jest to przedstawiciel płazińców, toteż jego ciało jest grzbieto-brzusznie spłaszczone[3]. Stwierdza się cefalizację[3]. Głowa jest wyraźnie trójkątna, ze spiczastymi płatkami (auricula) umiejscowionymi na brzegach ciała, są one bardzo ruchliwe w trakcie poruszania się[3]. Stwierdza się parę ułożonych blisko siebie, dużych oczu (noszą nazwę ocelli)[2][3]. Wierzchnia strona ciała jest plamkowana i szara, z brązowym odcieniem, z kolei spodnia strona jest jaśniejsza[2]. Inne źródła w uogólnieniu mówią o brązowym zabarwieniu ciała pokrytym przez białe oraz żółte kropki[3]. Powierzchnia ciała jest pokryta również przez rzęski używane podczas lokomocji[3]. Pharynx jest upstrzony łatkami i posiada szarą pigmentację[2].
Prącie posiada muskularną sferyczną opuszkę i mocne stożkowate grudki[2]. Nasieniowody uchodzą do opuszki prącia oddzielnie i każdy z nich rozszerza się w jej wnętrzu, tworząc pęcherzyki w kształcie litery Y[2]. Pęcherzyki jąder są liczne i umiejscowione po całej części spodniej ciała. Bursa copulatrix jest muskularna (jej muskulatura kończy się przed atrium) zgina się nad prąciem oraz ostro zgina się w dół przed atrium[2]. Ogółem, wirki trójjelitowe wykazują rozwinięte żeńskie gonady, takie jak gruczoły żółtkowe (vitellaria) bogate w żółtko. Jajowody wchodzą do torebki kopulacyjnej, osobno lub będąc złączone, tuż w miejscu zgięcia. Poniżej jajowodów znajdują się rozległe gruczoły Mehlisa[2].
Haploidalne chromosomy są ułożone z 8 elementów, ale wśród Girardia tigrina istnieją również populacje będące diploidami bądź triploidami też są znane[2]. Większość z chromosomów jest metacentrycznych, acz piąty może być submetacentryczny wedle niektórych autorów[2]. Relacje pomiędzy kariotypem tego wypławka a tych spotykanych u gatunków z grupy Dugesia gonocephala były badane przez Benazzi oraz Benazzi-Lentati w 1976 roku[2].
Występowanie
Pierwotnie był to gatunek Nearktyki, tzn. zamieszkujący wody Ameryki Północnej[3].
Wśród wypławków wiele gatunków okazuje się gatunkami inwazyjnymi. W latach 20. XX wieku gatunek ten został wprowadzony do krajów Europy, a także wschodniej Azji. Ponadto, odnaleziono go też w Ameryce Południowej (m.in. Brazylia), w Australii i Izraelu. Już dawno wielu autorów podejrzewało jego ekspansję przechodzącą przez tereny zajęte w wyniku introdukcji. Wpierw, stwierdzono go w Niemczech, następnie we Francji, w Szwajcarii, Wielkiej Brytanii, Niderlandach, na Półwyspie Iberyjskim, Blearach, Azorach, Półwyspie Bałkańskim, w państwach takich jak Rumunia oraz Bośnia i Hercegowina, a w 2018 roku stwierdzono tego wypławka na Sardynii przynależącej do Włoch (zwierzę pojawiło się wcześniej w kontynentalnej części państwa). Przyczyną pojawu poza swoją ojczyzną była działalność akwarystów[2]. Zauważalną populację stwierdza się w Wielkiej Brytanii oraz Japonii[3]. W Anglii populacje tego gatunku znalazł Reynoldson i pokusza się on o stwierdzenie, że obserwacje D. gonocephala w Wielkiej Brytanii są pomyłką i dotyczą właśnie amerykańskiego gatunku; G. tigrina został znaleziony tamże w wielu lokalizacjach[2].
W Polsce również odnotowano obecność tego bezkręgowca – w regionie Jezior Konińskich; dopatrzono się go w podgrzewanych wodach i występuje on tam w dużych zagęszczeniach[4][5].
Ekologia
Przypisy
- ↑ Girardia tigrina, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Ian R. Ball i T.B. Reynoldson , Synopses of the British Fauna, Doris M. Kermack, R.S.K. Barnes (red.), wyd. 19: British Planarians (Platyhelminthes: Tricladida), Cambridge University Press, 1981, s. 64–65, ISBN 0-521-28272-1 [dostęp 2025-01-06] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j Rosario Saccomanno , Dugesia tigrina: Information, [w:] ADW: Animal Diversity Web [online] [dostęp 2024-09-17] (ang.).
- ↑ Zoologia : bezkręgowce. T. 1. Red. nauk. Czesław Błaszak. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 12, 20. ISBN 978-83-01-16108-8.
- ↑ Dugesia tigrina (Girard, 1850), [w:] Gatunki Obce w Polsce [online] [dostęp 2025-01-06] (pol.).