Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Wieczkojnie

Wieczkojnie
Вячкойні
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

oszmiański

Sielsowiet

Żuprany

Populacja (2009)
• liczba ludności


3

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Wieczkojnie”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Wieczkojnie”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Wieczkojnie”
Ziemia54°28′17″N 26°00′38″E/54,471389 26,010556

Wieczkojnie (biał. Вячкойні; ros. Вечкойни) − chutor na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie oszmiańskim, w sielsowiecie Żuprany.

Historia

W czasach zaborów wieś w gminie Polany, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku liczyła 43 dusz rewizyjnych. Należała do dóbr Łatowicze, własność Czapskich[1]. W 1905 roku liczyła 171 mieszkańców, 183 dziesięcin[2].

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim, w gminie Polany.

W 1931 wieś w 28 domach zamieszkiwało 159 osób[3].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Żupranach i prawosławnej w Oszmianie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Oszmianie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Oszmianie[4].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Przypisy

  1. Wieczkojnie, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 299.
  2. Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 248
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 35.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1818.

Linki zewnętrzne