Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Wiechlina alpejska

Wiechlina alpejska
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

wiechlina

Gatunek

wiechlina alpejska

Nazwa systematyczna
Poa alpina L.
Sp. Pl. 1: 67. 1753
Multimedia w Wikimedia Commons

Wiechlina alpejska, wyklina alpejska (Poa alpina L.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych (Poaceae). Występuje na półkuli północnej w Europie, Azji, Ameryce Północnej (po środkowy Meksyk na południu) i północno-zachodniej Afryce (w Maroku). Na północy sięga po obszaru okołobiegunowe[3]. W Polsce występuje tylko w wyższych partiach Karpat[4].

Morfologia

Kwiatostan
Kwiatostan z rozmnóżkami u formy żyworodnej
Nasada blaszki
Pokrój
Roślina wieloletnia tworząca gęste kępy.
Łodyga
Jej źdźbła mają różną wysokość, w zależności od warunków życiowych. W dobrych warunkach mogą osiągać nawet 50 cm wysokości. W dolnej części chronione są przez grube okrywy pochew liściowych.
Liście
Ulistnienie naprzemianległe. Liście żywozielone, równowąskie, całobrzegie. Pochwa obejmująca źdźbło sięga aż do kolanka. U dolnych liści języczek bardzo mały, u górnych większy (do 2 mm) i przeważnie ostry.
Kwiaty
Zebrane w rozpierzchłą wiechę. Szerokojajowate kłoski mają długość do 9 mm, składają się z 5–10 kwiatów i są brunatno lub fiołkowo nabiegłe. Obydwie plewy są ostre i mają zgiętą linię grzbietową. Są 3-nerwowe, przy czym nerwy plewki dolnej są na części jej długości, lub na całej długości srebrzyście owłosione.
Owoc
Ziarniak. Forma żyworodna nie wytwarza ani kwiatów, ani owoców.

Biologia i ekologia

Forma żyworodna w Tatrach
Forma typowa w amerykańskich Kordylierach
Rozwój
Bylina, hemikryptofit. Posiada żyworodną formę Poa alpina vivipara. Wysoko w górach występuje właśnie ta forma. Nie wytwarza ona kwiatów ani owoców, zamiast nich w kłoskach powstają rozmnóżki. Rozmnóżki te to maleńki pęd z 2-3 listkami. Pod wpływem ciężaru rozmnóżek źdźbła wiechliny wyginają się łukowato aż do ziemi, a rozmnóżki zakorzeniają się w niej. Mogą też być przenoszone np. przez wodę. Jest to rozmnażanie wegetatywne, będące przystosowaniem do życia w surowych wysokogórskich warunkach.
Siedlisko
Występuje na halach, przy ścieżkach, nad potokami, w ziołoroślach, wśród kosówki, wśród skał, na piargach. W Tatrach jest rośliną dość pospolitą. Roślina górska. Jej pionowy zasięg jest bardzo duży – od podtatrzańskich pól uprawnych aż po najwyższe szczyty. Nie ma wymagań co do podłoża, rośnie zarówno na wapieniu, jak i na granicie.
Fitosocjologia
Gatunek charakterystyczny dla Ass. Festuco pratensis-Plantaginetum[5].

Zastosowanie

 Zobacz też: Rośliny tatrzańskie.

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-01-04] (ang.).
  3. ↑ Poa alpina L., [w:] Plants of the World online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-05-08].
  4. ↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.), Maria Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 412, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  5. ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

Bibliografia

  • Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie. Warszawa: WSiP, 1988. ISBN 83-02-00872-9.
  • Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński, Bogumił Pawłowski: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wiechlina_alpejska