Westland Wyvern
 Westland Wyvern S. Mk. 4 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
pokładowy samolot myśliwsko-szturmowy |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
16 grudnia 1946 |
| Lata produkcji |
1946–1956 |
| Wycofanie ze służby |
marzec 1958 |
| Liczba egz. |
ponad 100 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Moc |
3720 KM (2736 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
13,42 m |
| Długość |
11,96 m (Mk. 1) |
| Wysokość |
4,72 m (Mk. 1) |
| Powierzchnia nośna |
32,98 m²[1] |
| Masa | |
| Własna |
7005 kg (Mk. 1) |
| Startowa |
9924 kg (Mk. 1) |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
734 km/h (Mk. 1) |
| Pułap |
9785 m (Mk. 1) |
| Zasięg |
1908 km (Mk. 1) |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 4 działka automatyczne Hispano Mk. V kalibru 20 mm, 1 torpeda kalibru 460 mm, 3 bomby o masie 454 kg lub 8 niekierowanych pocisków rakietowych - łącznie 1361 kg uzbrojenia[1] | |
| Użytkownicy | |
| Wielka Brytania | |
| Rzuty | |
| |
Westland Wyvern – brytyjski pokładowy jednomiejscowy samolot myśliwsko-szturmowy opracowany w drugiej połowie lat 40. XX wieku przez przedsiębiorstwo Westland Aircraft. Samoloty były wykorzystywane przez Fleet Air Arm i wzięły udział w działaniach podczas kryzysu sueskiego.
Wyvern napędzany był silnikiem turbośmigłowym Armstrong Siddeley Python i wyposażony w śmigła przeciwbieżne. Uzbrojenie samolotu stanowiły cztery działka automatyczne oraz torpeda, bomby lub niekierowane pociski rakietowe.
Historia
Samolot został skonstruowany w odpowiedzi na specyfikację z 1944 roku. Początkowo miał być napędzany silnikiem tłokowym Rolls-Royce Eagle (wersja TF.Mk 1), lecz brytyjskie lotnictwo wojskowe Royal Air Force zrezygnowało z tego projektu po zakończeniu wojny[1]. Zainteresowanie samolotem w wersji napędzanej silnikiem turbośmigłowym podtrzymała natomiast marynarka wojenna Royal Navy, dla swojego lotnictwa (Fleet Air Arm). Pierwszy prototyp z nowym napędem oblatano 22 marca 1949[1]. Będący wówczas nowością napęd sprawiał jednak pewne kłopoty, co spowodowało przedłużenie etapu prób oraz problemy z niezawodnością w służbie[1].
Pierwszym wariantem produkcyjnym z silnikiem turbośmigłowym był Wyvern TF.Mk 2 (TF - torpedo fighter - myśliwiec torpedowy, model 2). Główną wersją produkcyjną stał się natomiast Wyvern S.Mk 4 (S - strike - uderzeniowy, model 4), których zbudowano 94[1]. Powstał także jeden egzemplarz wersji treningowej T.Mk 3[1]. Nazwa oznaczała mitycznego gada (wiwern).
Służba
Samoloty Wyvern weszły do służby w maju 1953, począwszy od 813. Dywizjonu FAA, początkowo bazującego w bazie lądowej RNAS Ford[1]. Dywizjon ten osiągnął status operacyjny we wrześniu 1953, a w kwietniu 1954 został zaokrętowany na HMS „Albion”[1]. Później wyposażono w ten typ jeszcze inne jednostki.
Jedynym zastosowaniem bojowym samolotu były uderzenia samolotów 830. Dywizjonu z HMS „Eagle” na egipskie cele podczas kryzysu sueskiego w listopadzie 1956. Dwa z nich utracono wówczas od ognia przeciwlotniczego[1]. W 1958 roku wycofano ten typ z użycia operacyjnego[1].
Warto zwrócić uwagę, że Wyvern miał większą masę startową i udźwig uzbrojenia od używanych w tym czasie odrzutowych myśliwców pokładowych, jak Hawker Sea Hawk.
Przypisy
Bibliografia
- Westland Wyvern TF Mk 1. All the World's Helicopters and Rotorcraft. [dostęp 2011-03-11]. (ang.).
- Westland Wyvern TF Mk 2 / S Mk.4. All the World's Helicopters and Rotorcraft. [dostęp 2011-03-11]. (ang.).
- Post-war Carrier Aircraft. „War Machine”. Vol. 5, Issue 55, s. 1086, 1984. Londyn: Orbis Publishing. (ang.).