Wesley Clark

Wesley Kanne Clark
	generał
Data i miejsce urodzenia	23 grudnia 1944 ; Chicago
	Przebieg służby
Lata służby	1966–2000
Siły zbrojne	US Army
Stanowiska	d-ca 1 Dywizji Pancernej, Naczelny Dowódca Połączonych Sił Zbrojnych NATO w Europie
Główne wojny i bitwy	wojna wietnamska,; wojna w Bośni,; wojna w Kosowie
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wesley Kanne Clark (ur. 23 grudnia 1944 w Chicago) – generał armii amerykańskiej w stanie spoczynku, w latach 1997–2000 naczelny dowódca Połączonych Sił Zbrojnych NATO w Europie, w 1999 dowódca operacji Allied Force wojsk NATO w Kosowie.

Życiorys

Dzieciństwo i młodość

Pradziadek Clarka pochodził z rodziny Żydów białoruskich. Ojciec Wesley Clarka Benjamin J. Kanne studiował prawo na uniwersytecie w Chicago i był w narodowych siłach rezerwy. W czasie I wojny światowej nie odbył żadnej misji bojowej spędzając ten czas w Chicago. W 1932 roku został delegatem na kongres wyborczy Partii Demokratycznej. Wesley Kanne Clark urodził się 23 grudnia 1944 w Chicago. Jego ojciec zmarł 6 grudnia 1948 roku. Po śmierci ojca Wesley i jego matka z uwagi na mniejsze koszty przenieśli się do Little Rock, w Arkansas.

Kariera wojskowa

2 lipca 1962 roku wstąpił do Akademii Wojskowej Stanów Zjednoczonych w West Point. 21 maja 1969 roku został wysłany na wojnę wietnamską. Służył tam w ramach 1 Dywizji Piechoty. Pracował w sztabie przy planowaniu operacji wojskowych. Za swoje zasługi został odznaczony Brązową Gwiazdą. Objął dowództwo kompanii A, wchodzącej w skład 1 Batalion, 16 Regiment, 1 Dywizja Piechoty. W lutym Clark rozkazał żołnierzom zorganizowanie kontrofensywy przeciwko oddziałom Wietkongu. Podczas kontrataku został ranny w prawe biodro, prawe ramię, prawą dłoń i prawe kolano. Został przewieziony do Valley Forge Army Hospital w Phoenixville w Pensylwanii. Za walkę został odznaczony Srebrną Gwiazdą. Podczas służby w Wietnamie urodził mu się syn. Sam Clark przeszedł na katolicyzm.

Po Wietnamie

W 1975 Clark został mianowany członkiem budżetowej komisji w Białym Domu, był także asystentem Jamesa Thomasa Lynna. Clark zwrócił się o pomoc dla weteranów, którzy uczestniczyli w wojnie wietnamskiej. Doprowadził do upamiętnienia weteranów na pomniku Vietnam Veterans Memorial. Od sierpnia 1976 do lutego 1978 był dowódcą amerykańskiej 1 Dywizji Pancernej. Za swoją służbę został odznaczony Meritorious Service Medal. Od lutego 1978 do czerwca 1979 był asystentem Alexandra Haiga.

Operacje bałkańskie

W związku z wybuchem konfliktu w Bośni, w latach 1994–1998 sprawował funkcję dyrektora planowania strategicznego i polityki Połączonych Sztabów w amerykańskim Departamencie Obrony. Do jego zadań należało zbieranie informacji o przebiegu oraz o sposobach rozwiązania konfliktu. W roku 1995 był wiodącym wojskowym negocjatorem w rozmowach pokojowych^[1], które doprowadziły do zawarcia kończącego trzyletnią wojnę domową w Bośni i Hercegowinie pokoju w Dayton. W 1997 został głównodowodzącym wojskami NATO w Europie. Na czas jego dowodzenia siłami NATO w Europie przypadła eskalacja albańsko-serbskiego konfliktu o serbską prowincję Kosowo. Między 24 marca a 20 czerwca 1999 roku sprawował najwyższe dowództwo wojskowe w natowskiej operacji powietrznej Allied Force nad Federalną Republiką Jugosławii, zmuszającej Serbię do zakończenia wojny o tę prowincję. W 2000 roku przeszedł w stan spoczynku.