Wacław Babiński
| |
| Data i miejsce urodzenia |
3 kwietnia 1887 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 lipca 1957 |
| Poseł RP w Królestwie SHS/Jugosławii | |
| Okres |
od 19 stycznia 1929 |
| Poprzednik |
Michał Kwapiszewski (charge d'affaires) |
| Następca | |
| Poseł RP w Holandii | |
| Okres |
od 16 czerwca 1931 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Poseł RP w Kanadzie | |
| Okres |
od 1 listopada 1944 |
| Poprzednik | |
| Następca |
Alfred Fiderkiewicz (reprezentujący Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej) |
| Odznaczenia | |
           
| |
Wacław Babiński (ur. 3 kwietnia 1887 w Warszawie[1], zm. 22 lipca 1957 w Montrealu) – polski dyplomata.
Życiorys
Był synem Leona Babińskiego i Stefanii z Karpińskich[1]. Ukończył gimnazjum w Warszawie i Wydział Nauk Społecznych na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium, gdzie uzyskał stopień naukowy doktora nauk ekonomicznych. Przez kilka lat pracował jako urzędnik w warszawskim oddziale Międzynarodowego Banku Handlowego w Paryżu. W latach 1915–1917 był sekretarzem prezydenta Warszawy Zdzisława Lubomirskiego, a 1917 i 1918 dyrektorem kancelarii w gabinecie cywilnym Rady Regencyjnej.
1 grudnia 1918 wstąpił do służby dyplomatycznej II Rzeczypospolitej[1]. Pracował w centrali Ministerstwa Spraw Zagranicznych, kolejno jako radca ministerialny (1919), naczelnik Wydziału Konsularnego MSZ, wicedyrektor Departamentu Konsularnego po reorganizacji MSZ (1920) i dyrektor Departamentu Konsularnego (od 28 sierpnia 1924).
19 stycznia 1929 mianowany został na posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego w Belgradzie, którą to funkcję pełnił do maja 1931. 16 czerwca 1931 został posłem RP w Hadze, przy czym od maja 1940 do 31 sierpnia 1944 sprawował tę misję przy rządzie holenderskim na emigracji w Londynie. W latach 1942–1944 obowiązki posła łączył z funkcją zastępcy sekretarza generalnego MSZ. Od 1 listopada 1944 do 5 lipca 1945 był posłem RP w Kanadzie.
Po II wojnie światowej pozostał na emigracji w Kanadzie. Pełnił funkcje ministra pełnomocnego i posła nadzwyczajnego w Kanadzie[2]. Był członkiem Ligi Niepodległości Polski[3]. Był przedstawicielem władz Egzekutywy Zjednoczenia Narodowego.
Był żonaty z Marią z domu Wodzińską[1] (1894–1975), która 17 października 1938 w Rotterdamie została matką chrzestną zwodowanego wówczas okrętu podwodnego „Sęp”[4][5]. Pochowany na cmentarzu Stare Powązki w Warszawie (kwatera 96-3-1,2,3)[6]
Odznaczenia
- Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski – pośmiertnie (20 września 1957, przyznany przez Prezydenta RP na uchodźstwie za zasługi w długoletniej służbie dla narodu i państwa polskiego)[2]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (31 grudnia 1923)[7][8]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[7]
- Order Świętego Sawy I i II klasy (Jugosławia, 1932)[7][9]
- Order Korony Rumunii II klasy (Rumunia)[7]
- Order Lwa Białego I klasy (Czechosłowacja)[7]
- Order Trzech Gwiazd II klasy (Łotwa)[7]
- Odznaka Honorowa za Zasługi II klasy (Austria)
- Order Leopolda II I klasy (Belgia, 1932)[10]
- Order Legii Honorowej III i IV klasy (Francja)[7]
Przypisy
- ↑ a b c d Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 16.
- ↑ a b Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 51, nr 6 z 11 października 1957.
- ↑ Jan Józef Kasprzyk, Liga Niepodległości Polski, [w:] Encyklopedia Białych Plam, t. XI, Radom 2003, s. 142.
- ↑ W Polsce i za granicą. „W Służbie Penitencjarnej”. Nr 21, s. 10, 1 listopada 1938.
- ↑ Wacław Babiński. sejm-wielki.pl. [dostęp 2018-04-02].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: MARYSIEŃKA BABIŃSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-10-29].
- ↑ a b c d e f g Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 16.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 22.
- ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 3, s. 65, 1932
- ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 9, s. 143, 1932
Bibliografia
Babiński Wacław [w:] Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana). Warszawa: BGW, 1994, s. 89. ISBN 83-7066-569-1.