Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Wacław Anczyc

Wacław Anczyc
Ilustracja
Wacław Anczyc (1908)
Data i miejsce urodzenia

4 lutego 1866
Warszawa

Data i miejsce śmierci

27 września 1938
Kraków

Miejsce spoczynku

Cmentarz Rakowicki

Zawód, zajęcie

historyk, drukarz

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Rodzice

Władysław Ludwik Anczyc

Dzieci

Władysław Anczyc

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Wawrzyn Akademicki
Multimedia w Wikimedia Commons
Teksty w Wikiźródłach

Wacław Zygmunt Anczyc (ur. 4 lutego 1866 w Warszawie, zm. 27 września 1938 w Krakowie) – drukarz i historyk.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Władysława Ludwika[1] i Tekli z Bryniarskich. Był najstarszym z ośmiorga rodzeństwa, bratem: Władysława (1854–1856), Zofii Tekli po mężu Schmidt (ur. 1856), Władysławy Emilii po mężu Papée (1857–1914), Wandy (1858–1859), Stanisława (1861–1863) i Stanisława (1868–1927)[2]. W 1883 zdał maturę w Gimnazjum św. Anny[3]. Studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studia kontynuował w Lipsku i tam zdobywał praktykę w zawodzie drukarza w firmie Poeschel&Trepte[4]. Przygotował rozprawę doktorską pod przewodnictwem Stanisława Smolki pt. Bezkrólewie po śmierci Ludwika Węgierskiego, której ze względu na śmierć ojca nigdy nie obronił. Po 1883 r., gdy umarł mu ojciec, odziedziczył w Krakowie drukarnię i oddał się drukarstwu[5]. W 1900 r. przeniósł swą drukarnię do nowego budynku przy ul. Zwierzynieckiej 2[4]. Za sprawą Wacława Anczyca powstała w Krakowie w 1908 r. obowiązkowa szkoła dla uczniów drukarskich. Kontynuatorem szkoły Anczyca jest istniejąca dziś pod nazwą Zespół Szkół Poligraficzno-Medialnych im. Zenona Klemensiewicza. Od 2008 r. Warsztaty Szkolne ZSPM noszą imię Wacława Anczyca.

Był aktywnym działaczem Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, Towarzystwa Miłośników Książek i Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa[1].

Był mężem Walerii z Heggenbergerów (1874–1941), ojcem Władysława Marcelego i Zofii, po mężu Trzebickiej (1897–1965)[2].

Zmarł w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera PAS AB-po prawej-Drużbackich)[6].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b Anczyc Wacław Zygmunt, [w:] Encyklopedia Krakowa, Wyd. 2 zm. i rozsz., t. 1, Kraków 2023, s. 40, ISBN 978-83-66334-47-6.
  2. ↑ a b Anczyc Wacław [online], encyklopediakrakowa.pl [dostęp 2023-02-11].
  3. ↑ Po dwudziestu pięciu latach. „Nowości Illustrowane”. Nr 47, s. 15, 21 listopada 1908. 
  4. ↑ a b c Renata Rajzer, Wacław Zygmunt Anczyc (1866-1938) - artysta wśród drukarzy, „EBIB” (4), www.ebib.pl, 2007 [dostęp 2024-07-02].
  5. ↑ Historia rodziny Anczyców na oficjalnej stronie Drukarni Wydawniczej.
  6. ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2020-06-12].
  7. ↑ M.P. z 1926 r. nr 99, poz. 294 „za zasługi na polu rozwoju przemysłu oraz za działalność filantropijną i społeczną” - jako Władysław Anczyc, przemysłowiec i właściciel drukarni w Krakowie.
  8. ↑ Polonia Restituta. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 101 z 6 maja 1926. 
  9. ↑ M.P. z 1937 r. nr 257, poz. 407 „za wybitną działalność wydawniczą w dziedzinie literatury pięknej i zasługi na polu księgarstwa”.

Bibliografia

  • Jan Adamczewski, Mała Encyklopedia Krakowa, Kraków 1996, s. 14.
  • Biografia [dostęp 2013-11-06]
  • Jan Kiełkowski: Anczyc, Wacław Zygmunt. W: Małgorzata i Jan Kiełkowscy (red.): Wielka encyklopedia gór i alpinizmu. T. 6: Ludzie gór. Katowice: Wydawnictwo STAPIS, 2013, s. 20. ISBN 978-83-61050-89-6.
  • Anna Wnętrzak-Wnorowska, Artur Wójcik, Wacław Anczyc: drukarz z konieczności i z serca, Kraków 2013. ISBN 978-83-909059-5-2.

Linki zewnętrzne

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wac%C5%82aw_Anczyc