Włocin-Wieś

wieś
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Powiat	sieradzki
Gmina	Błaszki
Strefa numeracyjna	43
Kod pocztowy	98-235[2]
Tablice rejestracyjne	ESI
SIMC	0698845
Położenie na mapie gminy Błaszki Włocin-Wieś
Położenie na mapie Polski Włocin-Wieś
Położenie na mapie województwa łódzkiego Włocin-Wieś
Położenie na mapie powiatu sieradzkiego Włocin-Wieś
51°34′57″N 18°24′46″E/51,582500 18,412778[1]

Włocin-Wieś (do 2008 Włocin) – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Błaszki.

Do 2007 roku nosiła nazwę Włocin^[3].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Włocin w połowie XV w. należał do Piotra z Wrzący herbu Świnka, protoplasty rodu Zajączków. W drugiej poł. XVI w. dobra Włocin wraz z sąsiednim Grzymaczewem należały do Oporowskich, Jastrzębskich, następnie Russockich, Suchorzewskich, Grodzickich i Borzysławskich, którzy weszli w posiadanie części tych wsi poprzez małżeństwo Piotra Borzysławskiego i Doroty z Oporowskich ok. 1550 r. W drugiej połowie XVII w. Włocin należał do małżonków Sebastiana Malskiego i Anny z Komorowskich a po nich do syna Michała. Ten w sierpniu 1696 r. zastawił wieś Włocin i części w Grzymaczewie Marcinowi Bogusławskiemu za 1583 zł. pol. W roku 1723 Michał Malski sprzedał Andrzejowi Bogusławskiemu herbu Ostoja, komornikowi granicznemu sieradzkiemu „za sumę dwudziestu tysięcy złotych polskich w monecie srebrnej, (...), ze wszytkimi dóbr pomienionych Włocina i części w Grzymaczewie, jako i folwarkiem Jaryszkowskie nazwanym i Pustkowianami, owo zgoła dworem w Włocinie, budynkami dworskiemi, owczarnią, stodołami, spichlerzami, ogrodami, łąkami, sadami, polami, rolami, lasami, borami, zaroślami, gajami, smugami, chrustami, stawami, stawkami, sadzawkami, sadzaweczkami, strumieniami i wszelakiemi wód spadkami, młynem i młynarzem, Chudoba nazwanym, karczmami, poddanymi obojej płci tak w pomienionych dobrach Włocinie, Grzymaczewie i Pustkowiu zostającymi i ich sprzężajami, robocizną, daninami, czynszami i ich powinnościami, jako i zbiegłymi, gdziekolwiek będącymi, (...), przyległościami i przynależytościami w całej okolicy zostającymi, (...) oprócz robotnych Piotra i Wojciecha, robotnego Piotra Pepy synów”. Włocin był w posiadaniu Bogusławskich aż do 1817 r., kiedy to prawnuk Andrzeja – Stanisław Bogusławski, kapitan wojsk polskich sprzedał go Alojzemu Niemojewskiemu za 143 000 zł. pol. „...ze wszystkiemi przyległościami do tych dóbr należącymi polami, rolami, łąkami, borami, rzekami, wszelkich ściekami stawami i sadzawkami, młynem, znajdującemi się zasiewami, wszelkimi ozimemi i jaremi tak dworskiemi iako i wieyskiemi, załogami włościan, ich powinnościami, czynszami, daninami, propinacjami w tych dobrach będącemi, garcem większym iednym, i kotłem także iednym miedzianemi oraz ze statkami drewnianemi, gorzelanemi, i browarnemi zgoła z wszelkiemi przyległościami...”. Majątek na krótko wykupił w 1860 r. syn Stanisława – Jan Nepomucen Bogusławski, lecz w osiem lat później został wywłaszczony na rzecz Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. Wtenczas rozległość majątku oszacowano na 542 morgi, prętów 256 (po odliczeniu gruntów przeznaczonych do uwłaszczenia włościan). W słowniku geograficznym B. Chlebowskiego podano, iż całkowita wielkość tej części dóbr Włocin i Grzymaczew oznaczonej lit. A wynosiła 703 morgi czyli ok. 400 hektarów [pozostała część oznaczona lit. B liczyła ok. 230 hektarów].

• Włocin-Kolonia
• Ścibor-Bogusławscy herbu Ostoja

• Księgi sieradzkie ziemskie 83, k.232-234v., akty notarialne notariusza Godlewskiego nr aktu 160 (Arch. Państw. w Kaliszu)