Władysław Weryho

pułkownik dyplomowany saperów
Data i miejsce urodzenia	6 września 1896 Połock
Data i miejsce śmierci	21 września 1982 Londyn
Przebieg służby
Lata służby	1915–1945
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	III Batalion Saperów Szkoła Podchorążych Saperów Wyższa Szkoła Wojenna 4 pułk saperów 5 Batalion Saperów 1 Batalion Saperów 1 Dywizja Pancerna Centrum Wyszkolenia Saperów Inspektorat Wyszkolenia Wojska
Stanowiska	dowódca plutonu dowódca kompanii wykładowca topografii kierownik katedry taktyki dowódca saperów dywizji zastępca dowódcy batalionu dowódca batalionu saperów dowódca Saperów
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka kampania wrześniowa
Odznaczenia

Władysław Weryho (ur. 25 sierpnia^?/6 września 1896 w Połocku, zm. 21 września 1982 w Londynie) – pułkownik dyplomowany saperów Polskich Sił Zbrojnych.

Władysław Weryho urodził się 6 września 1896 roku w Połocku, na terytorium ówczesnej guberni witebskiej. W 1913 roku ukończył siedmioklasowe gimnazjum realne w Wielkich Łukach i tam zdał maturę. W 1915 roku, po trzecim semestrze studiów w Dońskim Instytucie Politechnicznym w Nowoczerkasku, został powołany do służby wojskowej w Armii Imperium Rosyjskiego. W 1916 roku ukończył Mikołajewską Szkołę Inżynieryjną w Piotrogrodzie i po mianowaniu oficerem do listopada 1917 roku służył w armii rosyjskiej na froncie, gdzie był dowódcą plutonu, a następnie dowódcą kompanii saperów^[1].

W marcu 1919 roku rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Jako dowódca kompanii saperów w 3 batalionie saperów z 2 pułku saperów Kaniowskich brał udział w walkach na froncie wschodnim. W latach 1921–1922, był dowódcą kompanii saperów w 3 batalionie saperów. W 1923 roku ukończył dziewięciomiesięczny kurs w Kościuszkowskim Obozie Szkolnym Saperów, po którym wrócił na poprzednie stanowisko. 3 listopada 1924 roku został powołany na dwuletni kurs Oficerskiej Szkoły Topografów w Warszawie^[2].

Od 1926 roku, po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Topografii, pracował w Szkole Podchorążych Inżynierii jako dowódca kompanii podchorążych^[3], a następnie wykładowca i starszy wykładowca topografii. W latach 1931–1933 był słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 1 października 1933 roku, po ukończeniu kursu i uzyskaniu tytułu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do Wyższej Szkoły Wojennej na stanowisko wykładowcy^[4]. Następnie odbył staż w Centrum Broni Pancernej w Modlinie, po którym został wyznaczony na kierownika Katedry Taktyki Saperów w Wyższej Szkole Wojennej. W 1937 roku został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 4 batalionu saperów w Przemyślu. W sierpniu 1938 roku, w ramach manewrów, objął dowództwo zmotoryzowanego batalionu saperów - pododdziału przeznaczonego do wojennego składu 10 Brygady Kawalerii. Na czele tego pododdziału wziął udział w akcji na Zaolziu. W listopadzie 1938 roku został dowódcą 5 batalionu saperów w Krakowie^[5].

W 1939 roku, na bazie swego 5 batalionu saperów, zmobilizował: 6, 21, 55 i 65 bataliony saperów oraz osiem innych jednostek saperskich, a także Ośrodek Zapasowy Saperów. Na wojnę odszedł na swój przydział na okres „W” – do sztabu gen. Dąbkowskiego^[1].

Po kampanii wrześniowej przedostał się do Francji, gdzie został dowódcą saperów 1 Dywizji Piechoty, a następnie zastępcą komendanta Centrum Wyszkolenia Saperów w Angers. Po upadku Francji przybył do Anglii. Od 9 do 28 sierpnia 1940 roku dowodził 1 batalionem saperów po czym został przeniesiony do Sztabu Naczelnego Wodza. W sierpniu 1942 roku został dowódcą Oddziałów Saperów Dywizyjnych 1 Dywizji Pancernej^[6]. We wrześniu 1943 roku został przeniesiony do Inspektoratu Wyszkolenia Wojska^[7]. Jednocześnie był wykładowcą w Wyższej Szkole Wojennej w Anglii, na którym to stanowisku pracował przez całą swoją dalszą służbę. Po demobilizacji w Anglii.

• podporucznik – 1920^[8]
• porucznik – 1921^[9]
• kapitan – 1 grudnia 1924 roku ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 18. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów^[10][11]
• major – ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 8. lokatą^[12]
• podpułkownik – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938^[13]
• pułkownik

• Krzyż Walecznych (trzykrotnie, w 1919)
• Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1937)^[14]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Odznaka naukowa absolwenta Oficerskiej Szkoły Topografów^[15]
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)^[16]

• Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
• Roczniki oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
• Spis oficerów na dzień 1 czerwca 1921 r.
• Władysław Weryho, Uwagi i spostrzeżenia dotyczące przygotowań do wojny, działań wojennych oraz okresu po przejściu granicy i opuszczeniu Polski, Paryż 1 listopada 1939 roku, odpis, Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, sygn. B.I.1c.
• Zdzisław Barszczewski, Władysław Jasieński: Sylwetki saperów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 83-11-09287-7. Brak numerów stron w książce
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939; stan na dzień 23 marca 1939. Księgarnia, 2006. Brak numerów stron w książce
• Juliusz S. Tym, 1 Dywizja Pancerna. Organizacja i wyszkolenie, Wydawnictwo ZP Grupa Sp. z o.o., Warszawa 2009, ISBN 978-83-61529-27-9.