Władysław Spławiński
| |
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
6 września 1889 |
|---|---|
| Data śmierci |
1948 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1908–1909, 1915–1935, 1939–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant PKU |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| |
| Odznaczenia | |
     
| |
Władysław Zachariasz Spławiński (ur. 6 września 1889 w Krakowie, zm. w 1948) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 6 września 1889 w Krakowie, w rodzinie Maksymiliana i Marii z domu Lukas[1]. Miał czworo rodzeństwa. W 1901, po ukończeniu szkoły powszechnej, rozpoczął naukę w Gimnazjum św. Anny w Krakowie[2]. W 1908, po zdaniu egzaminu maturalnego w klasie VIIIb, odbył obowiązkową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej Armii, w charakterze jednorocznego ochotnika[2][3]. Na stopień kadeta rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1911 i otrzymał przydział w rezerwie do 45 Galicyjskiego Pułku Piechoty w Przemyślu[4]. W 1913 został mianowany chorążym rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1911[5]. W latach 1909–1913 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[6]. W międzyczasie (1912–1913) wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach[7].
3 października 1921 został przeniesiony do 2 Dywizjonu Żandarmerii w Lublinie na stanowisko komendanta Kadry Szwadronu Zapasowego w Krasnymstawie[2]. Od 3 marca 1923 pełnił obowiązki dowódcy 2 Dywizjonu Żandarmerii[2]. 30 marca 1927 został przeniesiony do kadry oficerów żandarmerii z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr II i przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Lublin na okres czterech miesięcy celem odbycia praktyki[8]. Później przedłużono mu przeniesienie służbowe o dwa miesiące[9]. 8 października 1927 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Piotrków na stanowisko komendanta[10][2]. W październiku 1927 został przeniesiony do korpusu oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów piechoty i pozostawieniem na dotychczasowym stanowisku w PKU Piotrków[11]. 25 stycznia 1929 został przeniesiony służbowo do Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto II na stanowisko komendanta[12][2]. Z dniem 30 września 1935 został przeniesiony w stan spoczynku[13].
Mieszkał w Warszawie przy ul. Jagiellońskiej 31[14]. W 1936 przeniósł się do Bielska na Śląsku i zamieszkał przy ul. Zielonej 2 m. 2[15]. W następnym roku przeniósł się na ulicę Widok 20[15]. Był wówczas zatrudniony w firmie „Karl Korn”, w charakterze kierownika zakładu przemysłowego[16]. W sierpniu 1937 był wezwany do Warszawy w celach wojskowych, gdzie otrzymał rozkaz wyjazdu wystawiony przez 1 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej[16].
Przebywał w Oflagu VI E Dorsten[17]. Po uwolnieniu z niewoli wrócił do kraju (został zarejestrowany w Państwowym Urzędzie Repatriacyjnym w Krakowie)[17].
Był żonaty z Eugenią z Chromowskich, z którą miał córkę Krystynę (ur. 14 października 1918) i syna Zbigniewa (ur. 18 czerwca 1920)[18].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5796[1] – 19 października 1922[15]
- Złoty Krzyż Zasługi[19]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[19]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[19]
- Krzyż Wojskowy Karola[20]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[7]
9 grudnia 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[21].
Przypisy
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b c d e f Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Sprawozdanie 1908 ↓, s. 85.
- ↑ Schematismus 1912 ↓, s. 457, 557.
- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 345.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- ↑ a b Schematismus 1914 ↓, s. 469.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927, s. 74.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 25 sierpnia 1927, s. 261.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 26 września 1927, s. 286.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927, s. 295.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929, s. 26.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935, s. 86.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 8.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 8.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 9.
- ↑ a b Straty ↓.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 597.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-13]..
Bibliografia
- Spławiński Władysław Zachariasz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.17-1045 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-13].
- Sprawozdanie Dyrektora c. k. Gimnazyum Nowodworskiego czyli Św. Anny w Krakowie za rok szkolny 1908. Kraków: Nakładem Funduszu Naukowego, 1908.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1912. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1911. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Linki zewnętrzne
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2023-01-13].