Władysław Chwalibogowski
| |
 major dyplomowany kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 lutego 1892 |
|---|---|
| Data śmierci |
po 19 marca 1939 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kierownik referatu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   
| |
Władysław Chwalibogowski herbu Nałęcz[a] (ur. 1 lutego 1892 w Bolechowie, zm. po 19 marca 1939) – major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 1 lutego 1892 w Bolechowie, w ówczesnym powiecie dolińskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Leona[1].
Pełnił zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej Armii. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Pułku Ułanów Nr 6[2][3][4]. Na stopień nadporucznika został awansowany ze starszeństwem z 1 września 1915[5].
12 kwietnia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika ze starszeństwem od dnia 1 listopada 1915 i przydzielony z dniem 1 listopada 1918 do 6 pułku ułanów[6][7]. 27 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego Kraków[8]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w 6 Pułku Ułanów[9].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 35. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)[10]. W 1923 pełnił obowiązki komendanta Kadry Szwadronu Zapasowego w Stanisławowie[11], a od następnego roku dowódcy szwadronu zapasowego[12]. 1 grudnia 1924 prezydent RP nadał mu stopień majora z dniem 15 sierpnia 1924 i 12. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[13][14]. Później został przeniesiony do kadry oficerów kawalerii z jednoczesnym przeniesieniem służbowym do Departamentu II Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. Z dniem 2 listopada 1926 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu normalnego 1926/28[15][16][17]. Z dniem 31 października 1928, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do 6 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Stanisławowie na stanowisko szefa sztabu[18]. W marcu 1930 został przeniesiony do 1 Pułku Strzelców Konnych w Garwolinie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[19][20], a w marcu 1932 do 2 Dywizji Kawalerii w Warszawie na stanowisko szefa sztabu[21][22]. W październiku 1933 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I[23]. W marcu 1939 nadal pełnił służbę w DOK I na stanowisku kierownika Samodzielnego Referatu Ogólnego[24].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 10 listopada 1933 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”[25][26]
- Złoty Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”[27][28]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- austriackie
- Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej dwukrotnie[4]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[4]
- Krzyż Wojskowy Karola[4]
Uwagi
- ↑ W ewidencji cesarskiej i królewskiej Armii figurował jako Ladislaus Ritter von Chwalibogowski-Nałęcz.
Przypisy
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-20]..
- ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 623.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 808.
- ↑ a b c d Ranglisten 1918 ↓, s. 1015.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 917.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 44 z 24 kwietnia 1919, poz. 1427.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 45 z 26 kwietnia 1919, poz. 1481.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 1 września 1920, s. 792.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 249, 582.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 159.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 611, 678.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 553, 600.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 735.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 129, w marcu 1939 zajmował 1. lokatę.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 20 października 1926, s. 369.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 329, 340.
- ↑ Stawecki 1997 ↓, s. 85, błędnie jako Jerzy Chwalibogowski.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 364.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930, s. 107.
- ↑ Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 18.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 235.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 143, 494.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934, s. 10.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 510.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 277.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1933, s. 281.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 13.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 129.
Bibliografia
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Nakładem „Przeglądu Kawaleryjskiego”, 1930.
- Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Warszawa: Sztab Główny, 1931.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Piotr Stawecki: Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1997. ISBN 83-04-04390-4.