Władysław Bartoszyński
 podpułkownik lekarz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
5 Batalion Sanitarny, |
| Odznaczenia | |
  
| |
Władysław Bartoszyński[1] (ur. 1 stycznia 1891 w Radomyślu Wielkim, zm. 1940 w ZSRR) – polski lekarz, doktor nauk medycznych, podpułkownik lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się 1 stycznia 1891 w Radomyślu Wielkim jako syn Władysława[2] (według innej wersji syn Michała[3]). Był bratem Kazimierza (1888–1940, podpułkownik farmacji Wojska Polskiego i również ofiara zbrodni katyńskiej)[4]
Dyplom lekarza uzyskał w 1915[5]. Podczas I wojny światowej w C. K. Armii został mianowany asystentem lekarza w rezerwie z dniem 1 września 1915, a potem awansowany na stopień nadlekarza w rezerwie z dniem 1 listopada 1917 i był przydzielony do Szpitala Garnizonowego Nr 15 w Krakowie (przydział tam posiadał także jego brat Kazimierz, służący jako oficer aptekarz)[6][7][8].
Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia kapitana lekarza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[9][10]. W 1923, 1924 był oficerem 5 batalionu sanitarnego[11][12]. Został awansowany na stopień majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927[13][14]. W 1928, 1932 był oficerem 20 pułku piechoty Ziemi Krakowskiej[15][16]. Według stanu z marca 1939 w stopniu podpułkownika był kierownikiem referatu ogólno-organizacyjnego Szefostwa Sanitarnego Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie[17].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez sowietów. Został zamordowany przez NKWD na wiosnę 1940. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 41/1-49 oznaczony numerem 108; wymieniony dosłownie jako Władysław Bartuszyński)[3]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”[18]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry, przed 1917)[7] z mieczami (przed 1918)[8]
- Złoty Krzyż Zasługi z koroną na wstążce Medalu Waleczności (Austro-Węgry, przed 1918)[8]
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani z Ukraińskiej Listy Katyńskiej
- kampania wrześniowa
Przypisy
- ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Ladislaus Bartoszyński”.
- ↑ Władysław Bartoszyński. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
- ↑ a b Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 4. [dostęp 2020-12-20].
- ↑ Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 22. [dostęp 2020-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-11)].
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych korpusu sanitarnego. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1930, s. 15.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 1048.
- ↑ a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 1392.
- ↑ a b c Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1715.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1201.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1082.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1150.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1043.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 731.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 325.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 713.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 550.
- ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 519.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Ukraiński ślad Katynia, Warszawa 1995, s. 3, 238.