Vitalogy
| Wykonawca albumu studyjnego | ||||
| Pearl Jam | ||||
| Wydany | ||||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany |
1994 w Bad Animals Studio w Seattle | |||
| Gatunek | ||||
| Długość |
55:30 | |||
| Wydawnictwo | ||||
| Producent | ||||
| Oceny | ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
| Single z albumu Vitalogy | ||||
| ||||
Vitalogy – trzeci album studyjny zespołu Pearl Jam wydany w 1994 r. nakładem Epic Records. Premiera albumu na płycie gramofonowej miała miejsce 22 listopada 1994 r., a na płycie kompaktowej – 6 grudnia 1994 r.
Płyta nagrywana była między innymi w studiach w Seattle, Atlancie i Nowym Orleanie. Producentem jest Brendan O’Brien, z którym zespół współpracował już przy albumie Vs.
Album Vitalogy wyróżnia się bardzo starannym i oryginalnym opracowaniem graficznym. Na okładce złotymi literami wytłoczony jest tytuł płyty, książeczka zaś stylizowana jest na starą księgę – zawiera reprodukcje z książki doktora E.H. Ruddicka pod tytułem Vitalogy[11], wydanej w latach 20. XX wieku, a mówiącej o zdrowiu i życiu człowieka, fragmenty tekstów piosenek, różne fotografie (między innymi kopię rentgena zębów Eddiego Veddera).
Album promowały trzy single: „Spin the Black Circle, „Not for You” i „Immortality”, których okładki stylizowane były na płyty gramofonowe, a każda z nich opatrzona była napisem „Viva La Vinyl”. Do żadnego utworu z Vitalogy nie zrealizowano teledysku.
Płyta Vitalogy odniosła duży sukces. Zrzeszenie amerykańskich wydawców muzyki RIAA 13 października 1995 r. przyznało temu albumowi certyfikat pięciokrotnej platyny (ponad 5 milionów sprzedanych egzemplarzy w USA)[12]. W Polsce wydawnictwo uzyskało status złotej płyty[13].
W 2003 album został sklasyfikowany na 492., a w 2012 na 485. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone[14].
Lista utworów
Wszystkie teksty autorstwa Eddiego Veddera. Autorzy muzyki podani w nawiasach.
- „Last Exit” (Pearl Jam) – 2:54
- „Spin the Black Circle” (Pearl Jam) – 2:48
- „Not for You” (Pearl Jam) – 5:52
- „Tremor Christ” (Pearl Jam) – 4:12
- „Nothingman” (Ament) – 4:35
- „Whipping” (Pearl Jam) – 2:35
- „Pry, To” (Pearl Jam) – 1:03
- „Corduroy” (Pearl Jam) – 4:37
- „Bugs” (Pearl Jam) – 2:45
- „Satan's Bed” (Gossard) – 3:31
- „Better Man” (Vedder) – 4:28
- „Aye Davanita” (Pearl Jam) – 2:58
- „Immortality” (Pearl Jam) – 5:28
- „Hey Foxymophandlemama, That's Me” (Pearl Jam) – 7:44
- Znana także pod tytułem „Stupid Mop”.
Twórcy
|
Pearl Jam
|
Inni muzycy
|
Opinie
Pippa Lang z brytyjskiej edycji magazynu „Metal Hammer”:[15]
Vitalogy szaleje jak wzburzone morze. Wznosi się i opada w przypływie goryczy, urazy, a momentami czystego szaleństwa. Muzycznie Pearl Jam zaszedł znacznie dalej niż jego członkowie mogli sobie wyobrazić. We właściwy tylko sobie sposób potrafili wyrazić sprzeczne uczucia. Ta płyta jest równie eklektyczna i złowróżbna co White Album Beatlesów. Przy niej Ten to spacer po parku.
Przypisy
- ↑ a b Pearl Jam – Vitalogy. Discogs. [dostęp 2024-05-17]. (ang.).
- ↑ Album of the Year: Pearl Jam – Vitalogy. Album of the Year. [dostęp 2024-05-17]. (ang.).
- ↑ Stephen Thomas Erlewine: Vitalogy – Pearl Jam. AllMusic. [dostęp 2024-05-17]. (ang.).
- ↑ Robert Christgau: Pearl Jam. robertchristgau.com. [dostęp 2024-05-16]. (ang.).
- ↑ David Browne: Vitalogy. Entertainment Weekly. [dostęp 2024-05-18]. (ang.).
- ↑ Robert Hilburn: ALBUM REVIEW, PEARL JAM, “Vitalogy”). Los Angeles Times. [dostęp 2024-05-18]. (ang.).
- ↑ Keith Cameron. STICKY CONTENT. „Mojo”. May 2024, s. 72, May 2024. London: Bauer Media Group. ISSN 1351-0193. [dostęp 2024-05-18]. (ang.).
- ↑ Al Weisel: Vitalogy. Rolling Stone. [dostęp 2024-05-18]. (ang.).
- ↑ (red.) Nathan Brackett, (red.) Christian Hoard: The New Rolling Stone Album Guide. Wyd. 4. New York: Simon & Schuster, 2004, s. 625. ISBN 0-7432-0169-8. LCCN 2004058905. (ang.).
- ↑ Jordan M.: Pearl Jam – Vitalogy. Sputnikmusic. [dostęp 2024-05-18]. (ang.).
- ↑ Małgorzata Taklińska, Pearl Jam. Roślina, ISBN 83-86365-03-X, In Rock Music Press, Poznań 1998, wydanie trzecie, s. 51.
- ↑ RIAA: Gold & Platinum – PEARL JAM, VITALOGY. riaa.com. [dostęp 2024-05-18]. (ang.).
- ↑ Złote płyty CD przyznane w 1996 roku [online], ZPAV [dostęp 2020-07-29].
- ↑ Rolling Stone (USA) Lists - The Rolling Stone Top 500 Albums. rocklistmusic.co.uk. [dostęp 2012-08-18]. (ang.).
- ↑ Martin Power, Ciemne zaułki. Ilustrowana biografia Pearl Jam, ISBN 83-86365-27-7, In Rock Music Press, Poznań 1999, s. 72.